Ellerinde durmadan dikenler ayýklayan,

Ben, mevsimsizce güller döþeyen öðretmenim!

Hazan demimde bile çiçekler sayýklayan,

Ben, mevsimsizce güller döþeyen öðretmenim!

Benim yamaçlarýmda bülbüller aþksýz ötmez,

Yanan meclislerimde sözüm matemle tütmez,

Onlarýn sevdasýyým, faslým ölmeden bitmez,

Ben, mevsimsizce güller döþeyen öðretmenim!

Gönlüm gece olsa da, onlar benim gündüzüm,

Son demime bakmayýn, daha yeni önsözüm,

Kül olamam cihanda, her gün alevli közüm,

Ben, mevsimsizce güller döþeyen öðretmenim!

Onlardan kopsam bile, istirahat edemem,

Canlarýn kalplerinden baþka yere gidemem,

Hasretim çýðlýk atsa hüzünlerle tütemem,

Ben, mevsimsizce güller döþeyen öðretmenim!

Pervaneyim derim ki, onlardýr umutlarým,

Yollarýmýn incisi, dilimde yakutlarým,

Siz beni kutladýnýz, ben de sizi kutlarým,

Ben, mevsimsizce güller döþeyen öðretmenim!