Saatler geçmiyor..

Çünkü sen deðil yokluðun var karþýmda..

Söyle sevgili..Nasýl hissetmem yokluðunun derin sancýlarýný..

Artýk bana gerçekler uzak..

Sensiz geçen her günüm özlemden uzak..

Bir ok gibi hasret saplanmýþken zihnime..Özlem ne kelime..

Þakaðýmýn tam ortasýndan öpüþlerini gözyaþlarýmla hissetmek ne acý..

Helal sandýðýn bu bedenin sana haram olmasý..

Ve artýk sahte gülüþler saklýyorum ellerimi arkama alarak..

Çünkü sen yoksun..

Her vazgeçiþin benim hayata küsüþümken..

Sen hangi küsmelere yalvardýn da barýþýk kaldýn..

Ve þimdi aðýr adýmlarla yürüyorum geçtiðimiz yollarý..

Aðýr aðýr yürüyorum ki hazmedeyim gidiþini..

Aslýnda hiç haketmediðimi bile bile..

Yürüyorum beni çaresiz hissettiren yokluðunla ve sensiz fakirliðimle..

Aslýnda ben kendimi sende aramaktan yorulmuþtum sen giderken..

Basit bir kararýn ne kadar zorladýðýný ve ne kadar üzdüðünü anlamak çok acý..

Baþlamak vardý da..

Bitmek yoktu benim kelime hazinemde..

Bitirmek yoktu bende..

Sende beni bitirmek varken..

Bir güve gibi, kemirilen eski giysi gibi kalbim, beynim parça parça bitiyor..

Ve hiçbir þey hissetmiyorken bedenim..Anlýyorum beynimin uyuþtuðunu..

Ve acýlarýmýn tek bir noktada birleþtiðini..

Bizim aþkýmýz da artýk yalnýzlýklarý getirdi..

Ve bize ayrý ayrý yalnýzlarý oynamak kaldý..

Sana yalnýz hayatýný..

Bana ise yalnýzlýk hayatýný..

Ve benim sahte hayatým iþte senin yokluðunda icat edilmiþ hüzünlü bir tablodan ibaretti yýkýk sevdalarda....