De Lori Lori
De lori lori..Ne acılar gördüm sevda üstüne.Ağlayan niceler gördüm aşk meşk üstüne. Mecnun olsa anca yanar sana,Tahir olsa anca. Leyla elinde ayrılık dolu torba ile beklemekte, Zühre bir yıldız olmuş ahvaline gülmektedir. Sen ağlamada, sen sızlamada kimler sızlasın. De lori lori.
Gün batmakta bizim tarafta, güneş senin olduğun yerde. Gölgelerde rengimiz soldu.Yeter artık, affeyle. Affeylemezsen de gayreyle acıyı, def eyle musibeti.
Güzelbaba da bir içimlik çaydır mutluluk,Hıdır Baba da alabalıktır günbatımında, sevgiliyle el ele dolaşmaktır Çiftlik Caddesi’nde. Kalecik Barajı’nda olta atmaktır sazanlara, isimsiz mektuplar postalamaktır sevgiliye. Papatya toplamaktır dere boyunca seviyor sevmiyor diye! Papatya falı bakmaktır son yaprağı seviyor diye.
De lori lori, gözlerim dalıp giderken gökkuşağının derinliğinde bir kuş uçar yüreğimden semaya. Gökkuşağının renklerinden bir kalp çizer kanatlarıyla boşluğa. Aşkının imzasını atar semaya yüreğim, bir deli bakış kılıçtan keskin olur an gelince. Bir ürkek dokunuş serçeden beter olur vakit tamam olunca. Bir kaçık, yüreğinin sınırlarında pervasızca dolaşır. Uzayıp Ferhatlar olur akşam gezmelerinde, çeşme başlarında taze bir gül olur sevdam bazen. Sen yüreğime batan dikensin durmadan kanayan, beynime geçen kıymıksın deleyleyen. Sen serabısın ömrümün, abı hayatısın, ruyi zeminisin hayallerimin.
De lori lori! Geçti günler, tükendi sevdalar. Hüzün geldi oturdu baş köşeye. Gözlerim hicap duyuyor gözlerden, ellerim nasır tutuyor elsizlikten, nefretim kol geziyor hücrelerimde. Sinirlerim savaşa hazır asker misali yirmi dört saat tetikte. Gel artık.
Sen varsan, Yolçatı’dan bakınca yemyeşil bir ovadır Karakoçan.
Sen yoksan, Yolçatı’dan bakınca bir hiçtir Karakoçan.
Sen varsan, değişir vaziyet hemen. Canlanır dört bir yanı ilçenin. Çocuklar daha mutlu olur, kuşlar cıvıldaşır, çiçekler renklenir.
Sen yoksan, kuru bir toprak parçasıdır Karakoçan. Her taraf çöplük, her taraf yıkık, her taraf izbe. İnsanlar soğuk, çiçekler soluk, çocuklar donuk.
Bir aşkın anatomisidir bu satırlar. Karakoçan’ın her sokağında yaşanan. Atatürk Parkı’nda bir yaz akşamı çayı, Belediye Parkı’nda dedikodusu bol bir sohbet, Parkım Tesisleri’nde sevgili ile çarpışan otolarda bir kahkaha. Yankısı sizi avutan. Hayali cihana değen.
De lori lori.
Gel yavri yavri.
Kulubaba’da ilçeye nazır, Mezre de hazır, Sefkarbaba’da muntazır. Bir manzara keyfi çaksak hoş olur şu biçare gönül. Mesut olur, moral olur, umut olur.
Yolçatı’dan bir bakış ilçeye, Karapınar’da yandan bir çakış harika olur.
Kalecik’ten bir süzüş ilçeyi, kanal boyunda bir geziş muhteşem olur.
Lakin yetmez. Dert başkadır bugün. Eveleme geveleme ile zaman öldürmekteyim dost. Dar alanda kısa paslaşmadayım. Satırlar arasındaki ağlayan gözler bana ait. Sanal kağıda dökülen yaşlar bana ait. Yazıdan yansıyan hıçkırıklar bana ait. Bana ait bana!
Fiskeleriyle can sandalımı hırpalayan, göz yaşlarımı kurutan en sevgili olan!Her taraftan esen bir rüzgar ol,savur ötelere beni. Yağmur ol, ıslat beni. Güneş ol, aydınlat. Daha nem olasın sen ey yar. Başıma musibet ol, kadam ol, illetim ol. Hangi tabip bulur bu yaraya merhem. Hangi el iyileştirir bu yarayı. Hangi kelam hoş eyler bizi.
De lori lori diye bir türkü yazmak isterdim ve sana türkü tadında seslenmek isterdim. İçinde biraz hüzün, biraz yeis olan.
De lori lori diye başlayan dizelerim olsun isterdim. Dağıtabildiğim kadar dağıtaydım hicran içinde olanlara. Bir hikayenin baş kahramanı olmak isterdim herkes tarafından okunup bilinen. Bir yazının öznesi olmak isterdim ve en sevgili senin baş misafirin olmak isterdim.
Ağıtlar yakar bir kadın akşamdan sabaha. Bir aşık dil döker sabahtan akşama. Bir türlü denk gelmez: Kader örmüştür ağını, sermiştir eyvanını. Neylersin kara sevda; bu sevda haram, bu sevda zehir zıkkım. Dere boyu tüketilen nevaleler sarmaz artık bizi. Kızılca , Çelakas açmaz bizi. Değirmendere yok artık. Peri suyu uzak, Özlüce tuzak bize. Dağlarından kucak kucak odunlar taşıdığımız Kuruca can çekişir, sazendeler ağıtlar yakar. Zılgıt çeker bir kadın yüreğinin tellerinden hem. Karakoçan kendine gelir bir an. Varlığınla şad olur bu gönül ey yar, yokluğunla na-şad olur.
De lori lori, belalım, delalım, maralım. İki parça can, bin parça beden. Hücreler ayaklanmış sana yol almakta, sinirler gerilmiş bir yüksek tansiyon kıvamında yokluğunda.
Gel artık.
Yoruldum sen diye başlamaktan, seni okumaktan. Yoruldum konuşmaktan. Karakoçan’dan yoruldum. İnsanlardan yoruldum. Kendim olmaktan yoruldum. Bütün değerler alt üst, bütün güzellikler ayak altında. Bunları dile getirmekten yoruldum.
Yoruldum be yar.
De lori.
Lori.
(
De Lori Lori başlıklı yazı
GürhanGürses tarafından
26.11.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
