Tutucu bir kentin
Varoþlarýnda yaþayan
Emekçi iki ailenin
Militan aþýklarýydýk
Flört etmenin
Yasak olduðu
Yetmiþli yýllarda
Ailelerimize
Geleneklerimize
Göreneklerimize
Bu þehre
Yasaklarýna
Baþ kaldýrmýþ
Bayaðý iyi direniþ göstermiþtik
Sevgi duvarýmýzýn
Yýkýlmasýna izin vermemiþtik
Lakin vatan borcu
Zorunlu ayýrmýþtý
Kenetlenen ellerimizi
Yetmiþ dokuz’un
Bir Eylül gününde
“ Er mektubu görülmüþtür” yazýlý
Kütahya damgalý
Beyaz bir zarfýn içinden
Ölüm fermaným çýkmýþtý
O anda,
Çanakkale üstüme yýkýlmýþtý
Dokuz þiddetinde
Bir depremi yaþamýþtým
Otomatik tüfekle tarasalar
Bu kadar kanamazdý yüreðim
“ Sevenden sevilene
Direnecek gücüm kalmadý
Bunu sana söylemek
Benim için
Ölüm gibi bir þey amma,
Ben evleniyorum caným
Bedenim bir baþkasýnýn olsa da
Kalbim hep senin olacak
Bana kýzma
Üzülme caným
Sen sevgilerin
En büyüðüne layýksýn
Mutluluðun için duacýným
Kendine iyi bak
Allaha ýsmarladýk
Öptüm caným
Seni seven Zeycan ýn “
Onurlu aþkýmýzý
Bir zibidi
Onursuzca kirletmiþti
Ýþte o günden beri
Bir daha kalkamadým ayaða
Ne kokunun sindiði mektubunu
Yýrtýp atabildim
Nede,sevdamýzý
Derin bir çukura gömebildim
Herkes,
O günlerin popüler
“Gel teskere gel “
Þarkýsýný söylerken
Ben zamanýn durmasýný istedim
Dönmek istemedim
Seramik baþkentine
Bir zibidinin kolunda
Görmek istemedim seni
Askerlikle beraber
Bende yavaþ,yavaþ bittim
Yüreðim paramparça oldu
Zerrelere ayrýldý
Yaþama tutunacak halim kalmadý
Militanlýðýmda bitti
Cesur yürekliliðimde
Ýþte o günden beri
Gölgesinden bile korkan
Ýnsanlara güveni kalmayan
Aþka gönül kapýsýný kapayan
Ödleðin biriyim ben
Ödleðin biriyim ben

(25.11.2011)