Unuttum artık seni, vazgeçtim ey vefasız!
Rabbime sığındım ben, artık ağlamıyorum.
Mevla’m sevdiği kulu, bırakmazmış dermansız.
Bir gün dönersin diye, umut bağlamıyorum.
Sana olan sevgime, hep duyarsız davrandın.
İstemem sevme dedin, vazgeçtim sevmelerden.
Ben sana bağlandıkça, sen canımdan can aldın.
Alıştım yalnızlığa, sevda dilenmem senden.
Özlemiyorum seni, düştün gözümden inan!
Anmıyorum adını, bir daha da hiç anmam…
Bu sevdayı sen yıktın, bir tek ben oldum yanan.
Küle döndü yüreğim, istesem de yanamam.
Yine doğuyor güneş, karanlığın üstüne.
Sen tatlı uykudayken, ben hiç uyumuyorum.
Şimdi artık mesut ol, veda ettim sevgine.
Beni bu hale koyan, sevdan değil gururum.
MEHMET FİKRET ÜNALAN