Anlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı

Gizledim ahvâlimin izâhını sakladım

Zevk-ü sefâ sürerken ah û zârım çoğaldı

Düştüğüm akıbetin mizâhını sakladım

Ağladım, şiirlere aşkı yazdıkça yazdım

Mutluluğu ararken sürura mezar kazdım

Gizli sevda derdine düşüp eyvâh eyledim

Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim

Anlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı

Saadetle gülerken ah û zârım çoğaldı.

 

Aşkı gömdüm kalbime ettim feryâd ü fîgan

Şu gönül yarasının cefâsına alıştım

Çıldırdı özlemekten yüreğimdeki tufan

Hayallerde visâlin sefâsına alıştım

Gördüm ki umutsuzluk basmış kara bahtımı

Kömür gözlü cânânım yıkmış gönül tahtımı

Yârdan gelen çileye sabrı silâh eyledim

Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim

Aşkı gömdüm kalbime ettim feryâd ü fîgan

Helak eyledi beni yüreğimdeki tufan.

 

Damla damla acılar dolarken yüreğime

Muhabbetle hû çektim avâre derviş gibi

Hüsrânın kelepçesi vuruldu dileğime

Hamdım, piştim aşkından yakîne ermiş gibi

Beklerken ilkbaharı vuslat güneşim battı

Sevdiğim mahzun koyup firkatiyle ağlattı

Hasretinden zevk aldım doydum, tamâh eyledim

Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim

Damla damla acılar dolarken yüreğime

Umutsuzluk kilidi takıldı dileğime.

 

Ey yokluğu bitimsiz azâp olan sevgili

Gün be gün teessürle ağlayıp taşıyorum

Gönlümün bahçesinde açıp solan sevgili

Hayaline can verip maziyi yaşıyorum

Zamansız ayrılığın yarası ağır oldu

Yanıp kavrulan gönül eleme sağır oldu

Cemâlini geceme doğmayan mâh eyledim

Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim

Ey yokluğu bitimsiz azâp olan sevgili

Gönlüme gurbet olup hasret salan sevgili.

 

 Kalbimin otağında bitmez sabrı cemîlsin

Talihimin biçtiği gül yüzlü cezâsın sen

Varlığıyla ufkumu aydınlatan kandilsin

Yangınıma haz veren kor közlü ezâsın sen  

Sevdalanmak suç ise seviyorum, suçluyum

Yaşarım sensizliği huzura oruçluyum

Matemin gözyaşıyla nefsi ıslâh eyledim

Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim

Kalbimin otağında bitmez sabrı cemîlsin

Karanlık kaderimi aydınlatan kandilsin.

 

Anla artık meftunca yollarına döküldüm

Coşkun sular misâli ismin ile çağladım

Unuttum benliğimi köklerimden söküldüm

Cisminde yok olmaya varlığımı bağladım

Sıyrıldım ben olmaktan ettin bende tecelli

Perişan divaneyim âlemde adım deli

Özlemin şevkim oldu, coşup semâh eyledim

Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim

Anla artık meftunca yollarına döküldüm

Terk edip benliğimi köklerimden söküldüm.

 

Anlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı

Şu duygu denizimin izâhını sakladım

Yıllandıkça aşkımın ah û zârı çoğaldı

Düştüğüm akıbetin mizâhını sakladım

Gece, gündüz yetmedi seni yazdıkça yazdım

Mutluluğu ararken sürura mezar kazdım

Gizli sevda derdini cana mübâh eyledim

Hüzünlü yüreğimi sana dergâh eyledim

Anlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı

Derinleştikçe sırrım ah û zârım çoğaldı.

 

 27.11.2008

Menderes Oyanık

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

( Avâre Derviş başlıklı yazı MİMAREFE tarafından 18.12.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu