Âdem’in gönlü yanık Havva’nın gözü yaşlı
Yüreğe düşen ateş, için için yanıyor.
Habil’e kıydı Kâbil başları çok telaşlı
Bu nasıl nefis her an iblise aldanıyor.
Bir baba ki ağlıyor alev alev yüreği
Lanetinden sıkılmış cılız kalmış bileği
Düşmeden ocağına yıkıp kavuran duman
Uyku amanı geçti uyan ey ehli iman.
Âdem’in gönlü yanık Havva’nın gözü yaşlı
Kardeş kardeşe kıydı başları çok telaşlı.
Kan revan içindeydi; o gün Ashab -ı Uhdud
Ümmetin çocukları kaldılar yetim, garip.
Mezar oldu canlara hayali Arz-ı Mev’ud
Şeytan avenesinden hayatları muzdarip.
Zulümlerle beslenir lâin müstekbir soyu
İlk kandan belli zalim, haris Kabil’in boyu
Adaletini bekler özledi seni cihan
Sıyrıl bu gafletinden uyan ey ehli iman.
Kan revan içindeydi işte Ashab-ı Uhdud
Nice canları yuttu hayali Arz-ı Mev’ud.
Millet-i İbrahim’in masum, yetim çocuğu
Dualarım seninle ey ümmetin öksüzü.
Muhammed’in muştusu şühedanın soluğu
Allah için verilen cihadın parlak yüzü.
Minnettardır yüzünü ağarttığın bu ümmet
Hoşnuttur Rabb’in senden sana helaldir cennet
Saldırır kardeşine azılı zalim düşman
Kaygısız yatma öyle uyan ey ehli iman.
Millet-i İbrahim’in masum, yetim çocuğu
Gönülleri dirilten şühedanın soluğu.
Ağla çocuğum ağla dünya seni izliyor
Seyrediyor insanlık sanki bir film sahnesi.
Mevlâ gözyaşlarında rahmetini gizliyor
Yağıyor küçüğüme bombanın her tanesi.
Pervasızca kıyıyor canlara Siyonistler
Irkına tapmış adî belhum adal faşistler
İbret alsın insanlık yaşanan canlı roman
Sıra sana gelmeden uyan ey ehli iman.
Ağla çocuğum ağla dünya seni izliyor
Arşın sahibi sonsuz rahmetini gizliyor.
Neler çekti kâinat lanetlenmiş milletten
Yasef’ler uykudayken Yusuf’lar ağlıyordu.
Başına bela olmuş melanetli illetten
Anneleri fîganla yürekler dağlıyordu.
İslam’ın garibisin kim duyar feryadını
Gönlüm yanıyor çocuk duydukça imdâdını
Vurdumduymaz insanlık hayatlar olur ziyan
Helak olmadan neslin uyan ey ehli iman.
Ne çekiyor kâinat lanetlenmiş milletten
Kurtulamadı gitti melanetli illetten.
Üzülme ey masum halk, üzülme sen Filistin
İnan ki şahadetin sana rahmet dokuyor.
Kavganı tebessümle izliyor Selahattin
Melekler saf saf durmuş Fatihalar okuyor.
Cennetin ta kendisi olacaksa muradın
Firdevs’in bahçesinde büyüyor bak iradın
Yakîn’in zamanıdır Cemalullah’a dayan
Tembellik yeter artık uyan ey ehli iman.
Üzülme ey masum halk üzülme sen Filistin
Tarihine baksana gülüyor Selahattin.
Âdem’in gönlü yanık, Havva’nın gözü yaşlı
Evladı düşmüş yere kan içinde yatıyor.
Hengâmenin içinde başları çok telaşlı
Kaybolmuş günrşleri canlarına batıyor.
Bir anne ki ağlıyor el açmış Mevlâ’sına
Niyaz eyleyip barış istiyor sılasına
Ak düşmüş saçlarına hali ne de perişan
Ömür geçip gidiyor uyan ey ehli iman.
Âdem’in gönlü yanık Havva’nın gözü yaşlı
Savaşın ortasında başları çok telaşlı.
Menderes Oyanık
