Kalabalýktan býktým, özüm daðlara çýkar,

Orada benim gönlüm kasideleri yakar,

Daðlar yorsa da caný, döþe sümbüller takar,

Aðzý olan konuþur, mecliste firavun çok;

Leylalar yetim kaldý, çöllerde Mecnun’um yok.

Baðbanlar hicran kusar, teselli vermez güller,

Sevdasýzca durmadan baðda öter bülbüller,

Çileyle halvet olur baþýmdaki kâküller,

Aðzý olan konuþur, mecliste firavun çok;

Leylalar yetim kaldý, çöllerde Mecnun’um yok.

Baykuþlar þaha kalkýp muhabbet kuþu oldu,

Mevsimin kucaðýnda bütün bahçeler soldu,

Takvimlerim hoyratça faziletleri yoldu,

Aðzý olan konuþur, mecliste firavun çok;

Leylalar yetim kaldý, çöllerde Mecnun’um yok.

Pervane ocaðýnda nurdan sesler duyamaz,

Gönlü derbeder oldu, acýlarý sayamaz,

Elleri titrer bugün baða þiir koyamaz,

Aðzý olan konuþur, mecliste firavun çok;

Leylalar yetim kaldý, çöllerde Mecnun’um yok.