Çocuk Ve Ölüm
Bu cocuklar ölmeyi kimden hep öğrenir anne
Bir dağ yıkılır adı sonrasına kalır
Bir can gider ardına mersiyeler yakılır
Bir göz kayar bakışları gözlerimde süzülür
Ben ağlarım ağlayışlarım yazları soğutur
Korkunun evhamına kapılır alem uçurumda sürünür
İşte Anne
İşte bu şekilde dönerde dünya kendi hali seyrine
Sessiz sessiz bekler son vakitteki kıyametini
Ve orda
Ufukun tam öte tarafından duran minik bebeklerin gurbetinde
Ezanla karışık silah ve bombaların seslerinin olduğu
Celladına hep gülümseyenin haince vurularak can verildiği
Sokaklarında koşan, oynayanların değil hep ağlayanların yerinde
Yani Anne kısacası
Ortasında dünyanın ve ortasında hayrkıran Ortadoğunun yerinde
Kursağına acı sokulmuştur artık o yerleirn
Her dem kusmakta oldukları kahrın yerinde
Bakışlar, gülüşler, sevinçler ve kederler toprakla buluşur
Toprak damarından yaklaştırır hüznü ve duvağına sürür
Adı bir saniye içinde telafuz edilir, ölümü bir ömür içine
Sorularımın yanıtsız kaldığı yerinden tekrar soruyorum sana
Bu cocuklar ölmeyi kimden hep öğrenir anne
(
Çocuk Ve Ölüm başlıklı yazı
EnSaR tarafından
13.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.