Bu cocuklar ölmeyi kimden hep öğrenir anne

Bir dağ yıkılır adı sonrasına kalır

Bir can gider ardına mersiyeler yakılır

Bir göz kayar bakışları gözlerimde süzülür

Ben ağlarım ağlayışlarım yazları soğutur

Korkunun evhamına kapılır alem uçurumda sürünür

İşte Anne

İşte bu şekilde dönerde dünya kendi hali seyrine

Sessiz sessiz bekler son vakitteki kıyametini

Ve orda

Ufukun tam öte tarafından duran minik bebeklerin gurbetinde

Ezanla karışık silah ve bombaların seslerinin olduğu

Celladına hep gülümseyenin haince vurularak can verildiği

Sokaklarında koşan, oynayanların değil hep ağlayanların yerinde

Yani Anne kısacası

Ortasında dünyanın ve ortasında hayrkıran Ortadoğunun yerinde

Kursağına acı sokulmuştur artık o yerleirn

Her dem kusmakta oldukları kahrın yerinde

Bakışlar, gülüşler, sevinçler ve kederler toprakla buluşur

Toprak damarından yaklaştırır hüznü ve duvağına sürür

Adı bir saniye içinde telafuz edilir, ölümü bir ömür içine

Sorularımın yanıtsız kaldığı yerinden tekrar soruyorum sana

Bu cocuklar ölmeyi kimden hep öğrenir anne
( Çocuk Ve Ölüm başlıklı yazı EnSaR tarafından 13.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.