"Son bir suple ver'
Yaşama dair;
Dili, dağmağına değmeden,
Gevrek gevrek dökülürken,
Açılsın koyu kırmızı perde,
Tamda elleri saçlarındayken ,
Bir ok fırlasın ansızın!
Sendeleyip düşmek üzereyken,
Vurulsun savunmasız yüreğinden..
"Sönsün artık sönsün 'diyor
Taş koridorun soğuk lambaları
Selamladıktan sonra başı eğik seyircileri
Can havliyle atıyor tahta sandalyeye kendini
Açılıyor sıktığı avuç içleri,
İrkiliyor bir an ;
Korkuyor,bukle saçlı küçük bir kız
Annesiz uyanınca uykusundan.
Babası gece vardiyası,
Çalınca kapıyı aynı saatlerde sokak satıcıları..
Masasının üstünde dün bugün karmaşası.
Aynanın köşesine sıkıştırılan,
En sevdiği duası .
Bir yanında ,ıslak takma kirpikleri ,
Bekliyor kurumayı..
Son bir taketle açıyor
Kirli camın ağırmı ağır perdeleri.
' "Kar yağıyor "diyor
Saklı bir gülümsemeyle
Yarı açık dudakları..
Gecenin eli boğazında
Susturuyor musallat olduğu çığlıkları
Köşesinde kurumuş bir sepet gül
Sendeleyip takılıyor bir an ayakları
Ve
Dökülüyor geçmişin yaprakları
Elleri iz, iz tozlu parkede
Terliğinin biri kalıyor gideceği yerde
Bir damla yaş sağ gözünde
" Anne "diyor
Düşüp kirlenmeden yere.
Binlerce kelebek doğuyor,
Uyanıyor gece yarısı üstelik zil çalmadan
İlk kez sarınca annesinin kolları..
Ü.Seyhan
(
Son Bir Suple başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
21.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
