Gittiðin günden beri býraktýðýn o yerde,

Çimenlere gözyaþý dökerek bekliyorum.

Çýkar gelirsin diye belki vakti seherde,

Yollarýnda boynumu bükerek bekliyorum.

Gönül sarayým viran, kalbime kilit vurdum,

Çöktüm duvar dibine çaresizce oturdum,

Saatimi ilk defa ve senin için kurdum,

Akrebe, yelkovana bakarak bekliyorum.

Adýný yazýyorum gördüðüm aðaçlara,

Resmini çiziyorum daðlara, yamaçlara,

Hayalimden gitmeyen o simsiyah saçlara,

Papatyadan taç yapýp takarak bekliyorum,

Hangi yaban eldesin, nerde kaldýn nazlý yar?

Sen duymazsan vefasýz feryadýmý kim duyar?

Belki dönersin diye hâlâ bir umudum var,

Ufukta bir kývýlcým yakarak bekliyorum.

Hasretin ateþiyle yandý Fikret kül oldu,

Eþim dostum terk etti, sevdiklerim el oldu,

Gözyaþlarým çaðladý, nehir oldu, sel oldu,

Çaresiz ummanlara akarak bekliyorum. 

Fikret CENGÝZ