SEYÝT ONBAÞI

Çanakkale Savaþý, savaþ deðil, bir destan,

Adýný tarihlere yazmýþ, Seyit Onbaþý.

Adým baþý þehitlik, dört bir taraf kabristan,

Þühedaya kaç mezar kazmýþ, Seyit Onbaþý.

Düþman gözünü dikmiþ, memleketin baðrýna,

Kaç bin þehit verilmiþ, bir hilâlin uðruna,

Peygamber cevap vermiþ, feryadýna çaðrýna,

O ne büyük sevdaymýþ, hazmýþ, Seyit Onbaþý.

Toplarýn gürültüsü inletirken gökleri,

Birbiriyle çarpýþmýþ, mermi çekirdekleri.

Rabb’im mucizelerle göstermiþ gerçekleri,

O ilâhi müjdeyi sezmiþ, Seyit Onbaþý.

Kýzýl kýyamet kopmuþ bataryada bir anda,

Parçalanmýþ bedenler, hâl mi kalýr insanda?

Böyle bir mukadderat görülmemiþ cihanda,

Bir an sanki hayattan bezmiþ, Seyit Onbaþý.

Mecidiye tabyasý, sanki kalkmýþ yerinden,

Ýki damla yaþ düþmüþ, Seyit’in gözlerinden,

Ya Rabb! Diye haykýrmýþ, bir ah çekmiþ derinden,

Bilinmeyen esrarmýþ, gizmiþ, Seyit Onbaþý.

Bulunduðu batarya almýþ derin bir yara,

On altý þanlý yiðit, karýþmýþ topraklara,

Vinci kýrýlmýþ topun, çalýþmýyor makara,

Kafasýnda bir plan çizmiþ, Seyit Onbaþý

Düþman geçmiþ geçecek neredeyse boðazý,

Ya Allah, Ya Bismillah deyip etmiþ niyazý,

Belki de arþa kadar yükselmiþti avazý,

O ne kadar hoþ sedâ, sözmüþ, Seyit Onbaþý.

Merminin aðýrlýðý, iki yüz on beþ okka,

Boðazýn kaderiyse, kalmýþtý, en son þýkka,

Ellerini kaldýrmýþ, aþk ile dönmüþ Hakka,

Sorunu imanýyla çözmüþ, Seyit Onbaþý.

O muhteþem mermiyi, yaný baþýnda görmüþ,

Kucaklayýp götürmüþ, hemen namluya sürmüþ,

Hedefe niþan almýþ, ince bir ayar vermiþ,

Vurmuþ dev Ocean’ý, ezmiþ, Seyit Onbaþý.

Ýngiliz komutaný anlamýþ hatasýný,

Dizlerinin üstüne açmýþ haritasýný,

Kalan gemilerinin deðiþmiþ rotasýný,

Düþmanýn plânýný bozmuþ, Seyit Onbaþý.

Nihayet köye dönmüþ, her þeyi unutarak,

Çektiði acýlarý, yüreðine atarak,

Þerefiyle yaþamýþ, odun kesip satarak,

Alný açýk, baþý dik gezmiþ, Seyit Onbaþý.

Dünyanýn sýkýntýsý bitmiþ elli yaþýnda,

Çamlýk Köyü toplanmýþ, naaþýnýn baþýnda,

 Koca Seyit yazýlý, mezarýnýn taþýnda,

Sonunda bir ulusu üzmüþ, Seyit Onbaþý.

Çanakkale geçilmez, yedi düvel bir olsa

Ne çýkar can gülümüz, vatan uðrunda solsa

Fikret CENGÝZ