Dertliyim ben
dertli dostlar, derde derman yârdadır
Gelse lokman istemem hem, çünkü aşktan bilgisiz
Ben ki kaldım burda yalnız hem de gârip, ilgisiz
Aşkı buldum, ben ki yandım, şimdi gönlüm hârdadır
Dertliyim ben dertli dostlar, derde derman yârdadır.
Çok değiştin ey gülüm sen, böyle gitmez zorlu yâr
Söz verip sözden dönülmez, sözde durmak zor imiş.
Can deyip candan sevilmez hem sevilmek kor imiş
İşte yıllar bak şahittir söyle; candan kim duyar?
Çok değiştin ey gülüm sen, böyle gitmez zorlu yâr.
Ayrılık!.. Ah ayrılık!.. Zormuş ölümden sevdiğim…
Bir kavuşsam, hasretinden gör ki sevdam kavrulup
Turna olsam, ben ki uçsam gökyüzünden savrulup
Zor imiş hem ayrı kalmak mis gülümden, sevdiğim;
Ayrılık!.. Ah ayrılık!.. Zormuş ölümden sevdiğim…
Turnalardan kim haberdar, kim bilirmiş, kim görür?
Kim haber almış ki senden, gitti aklım ah gülüm.
Ben vuruldum can evimden, geldi artık bak ölüm
Sevdiğimden bir haber ver canlanır aşkım yürür;
Turnalardan kim haberdar, kim bilirmiş, kim görür?
Dertliyim ey yâr; ezelden gam çekermiş hep sinem
Nerde derman söyle lokman, fayda olmaz em bana
Böyle ferman verdi Rahman, dert şifâdır hem bana;
Meftun’um can, aşka vurgun, sende gönlüm “Meftune’m”
Dertliyim ey yâr; ezelden gam çekermiş hep sinem.
Kadir Çetin Nazilli 03.07.08
fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
Yazarın
Sonraki Yazısı