Online Üye
Online Ziyaretçi
Bağ bozumlarında koruk kalmışım.
Yürekten yüreğe ah ile doldu.
Ah edip yârime haber salmışım.
Her ezan vaktinde gönül sultanım.
Düşerken aklıma yara almışım.
Yediğim vurgundan usanmış canım.
Gözümün yaşıyla yaram sarmışım.
Hayalle muhabbet nur’ u mazlumun.
Geceler boyunca hayal kurmuşum.
Mehtabı olup da umut ruhumun,
Yıldızlara dönüp yâr’i sormuşum.
Özlemle kavrulup gün ışığında,
Saatler boyunca eğik durmuşum.
Bir ceylan ağlıyor dağlar başında.
Sebep olan kim ki, ben mi vurmuşum?
Bitmeyen çilemle yazım kış oldu.
Bu sevda uğruna başım koymuşum.
Sular akıp gitti yolunu buldu.
Vuslatı ararken, hicran bulmuşum.
MEHMET FİKRET ÜNALAN