Öreceğin mısranı hüzünlerle süsleme,
Sevgisiz toplumuma sevgi zerk et şairim.
Şiirini her gece felaketle besleme,
Sevgisiz toplumuma sevgi zerk et şairim.
Hislerini döşersen, adın kalır unutma,
Terk et sığlıklarını, yangına yangın katma,
İşe yaramaz diye, aşkı gönlünden atma,
Sevgisiz toplumuma sevgi zerk et şairim.
Deryamın üzerinde yakamozlar ölmesin,
Bülbüllerim dururken baykuşlarım gülmesin,
Nurlanan otağına İblislerin gelmesin,
Sevgisiz toplumuma sevgi zerk et şairim.
Şehrinde çoğalarak acılar toy kurmasın,
Gönlünün duvarını hüsranların yarmasın,
Aşkı bilmez robotlar hislerini sarmasın,
Sevgisiz toplumuma sevgi zerk et şairim.
Raks ettir sözlerini, zamanı heder etme,
Kül olmuşken ateşin, yangınlarınla tütme,
Mahir hikmet sunarken meclislerinden gitme,
Sevgisiz toplumuma sevgi zerk et şairim.
Ey Pervane öğret sen canlara maksadını,
Sevdasız Şirinlere getir sen Ferhat’ını,
İçindeki kaygılar bozmasın muradını,
Sevgisiz toplumuma sevgi zerk et şairim.