Karanlýða bakýp da irkilme gecelerden,

Hikmetleri görürsün yýldýzlarý sayýnca.

Ýlham al ariflerden, ilham al öncelerden,

Canýnda vuslat tüter gönle mehtap kayýnca.

Zamansýzca dolaþ dur Yunus’un ikliminde,

Maksat gülleri yansýn rintlerin taksiminde,

Siyah düþler olmasýn gönlünün takviminde,

Perdelerin açýlýr bugün nefse kýyýnca.

Ýçindeki ateþler bir an bile sönmesin,

Gecenin ilhamýyla kasvetlerin dönmesin,

Ruhuna birdenbire ýzdýraplar inmesin,

Dermansýz ayaklarýn deryalara kayýnca.

Bugün gülün demidir, dikenleri doldurma,

Yüreðinde hýzlýca acýlarý oldurma,

Umudun kuþlarýný adým adým soldurma,

Fýrsatý yakalarsýn hislerini oyunca.

Bitimsiz fýrtýnalar estirme baðlarýna,

Sürekli yalanlarý getirme aðlarýna,

Mor sümbüllerini ör kuruyan daðlarýna,

Seher sana þevk verir bülbülleri duyunca.

Pervane boþ söylemez, hikmetlidir sözleri,

Poyraz yeli esip de kurumasýn közleri,

Ey benim kor canlarým, bükün artýk dizleri,

Son nefeste korkmazsýn nurlarýna doyunca.