Online Üye
Online Ziyaretçi
Şu bizim meşhur Aslan, ormanların kralı,
Gönlü nasıl isterse, kendi koyar kuralı.
Ahkâm keser etrafa, biz erkekler misâli,
Baktım birçok yönüyle bize benziyor hâli.
Daha güneş batmamış, vakit henüz çok erken
Bir öküze rast gelmiş aslan eve dönerken.
Öküz selam, hürmetle yaklaşmış hükümdara,
Hal, hatır sorup sonra dalmışlar konulara...
Konu konuyu açmış, lafın sonu gelmemiş
Muhabbet koyulaşmış, asla bitmek bilmemiş…
Zaman nasıl geçmişse, hava birden kararmış,
Bunu gören aslanın yüzü aynen sararmış...
Telaşlanıp öküze; “- ben ufaktan kaçayım;
Çok fazla gecikmeden eve doğru uçayım.
Vakit hayli geç oldu; kaptırdık muhabbete;
Nasılda daldırmışım, bakmamışım saate...”
Öküz demiş; “- hünkârım, hayrola; ne bu telaş?
Ne güzel konuşurduk, dur hele biraz yavaş…
Panik yaptın bir anda, çok önemli iş mi var?
Kralsın şu âlemde; sana rakip, eş mi var?”
Aslan kükremiş birden; “- bana bak! ÖKÜZ, ÖKÜZ!
Benim yolum yokuştur, senin yolun ise düz...
Seni evde bekleyen nihayetinde İNEK;
Beni ASLAN bekliyor, pençesi kuvvetli pek...”
…
İstedim bugün size bir kıssamı satayım,
Hisseyle yüzünüze bir tebessüm katayım…
Hikâye bitti artık, eve gitsin aslanlar
Kalan kalsın burada, artık anlayan anlar!
Bana da müsaade, eh ben de gidiyorum
Beni de bekler evde, dişi aslan! Diyorum… J
Kadir Çetin 25.05.08 Nazilli