Online Üye
Online Ziyaretçi
Nasıl acır insanın içi
Sessiz sessiz mırıldanışlarda
Nasıl susulur
Nasıl ölünür
Sessiz sessiz ağlanır
İki bedenin yan yana
Yalnız kaldığı zamanlarda
Başlar öne eğiktir
Etrafta çamaşırları toplayan kadınlar
Tek ses var bize ait
Ayakkabılarımızdan çıkan sesler
Birlikte yürüdüğümüz yolun
Adımları var,
Toprağına bastığımız yolun
Başından sonuna
Ayak izlerimiz var
Sessiz, sensiz, bensiz
Kimsesiz…
Ne çamaşır toplayan kadın bilir
Ne de sen bilirsin
O buz gibi havada
Nasıl üşüdüğümü
Nasıl öldüğümü
Nasıl acır insanın içi
Sessiz sessiz mırıldanışlarda
Öyle muhteşem bir ölümdü ki
Yaşarken gördüm cenazemi
Sen yanımdaydın
Muhtemelen sen de ölmüştün
Ve ben de senin yanındaydım
Cenazene gelmiştim.
Yolumuzun sonu birlikte bitecekti
Ebediyete gidiyorduk
Tek kelime etmeden
Ruhen konuşuyorduk oysa
Yanımızdan geçen kedilere
Beraber bakabiliyorduk
Gözler anlatıyordu derdini
Göz yaşları içimize akıyordu
Etrafta feryat figan eden yoktu
Biz yaşarken ölmüştük çünkü
Kimse bilmez
Anlamaz
Duymaz
Bilemezdi.
Biz öyle muhteşem ölmüştük ki
Yaşarken gördük cenazemizi
Tabutlarımızı biz taşıdık
Yan yanaydık
Yürüyorduk
Susmuştuk
Salasını duydum aşkımızın
Ölmüştük…