Sessiz gidişler
bana şiir yaz diyen çok değerli dostumun anısına
ailesi gibi gördüğü kalem dostlarına ithaftır...
sen,
beyaz güller içinde huzurla uyu sevgili yasemin göksel.
......................................................................................
gitmeye hazır gibiydi sesi
Ürkek ve titrek
Oldum olası sessizdi
Ama
Hiç bu kadar suskun değildi
Siyah bir gecenin içinde
Karanlık bir nokta gibiydi
Aşamadı bedeninde biriken
Kimyası bozuk hücreleri
Dilsiz martıların
Islak gözlerine anlattı dünyasını
Yakamozların tınısını yırtarcasına
Yutkundu sessiz çığlıklarını
Z/amansızlığın kimlik arayışlarında
Saplandıkça hüznün keskin bıçakları
Kelimelerin nemli sokaklarına
Ürkek bir serçe gibi yaşadı
Çaresizliğin hüzünlü galasında
Süpürdü ölümün saçlarını
Tuttu
Kucakladı güneşi
Ağlayacak kadar günahkar değildi
Ama
Yine de
Yıldırımları beklediği bir sunak da
Kıyamete ihbar edildi.
Yaşar BIYIKLI