Umut Ve Ben [zeynep, 7 Yaşında]
Benim adım Zeynep. Benim bir ağabeyim var. Ağabeyimin adı Umut. 10 yaşında ve engelli. O, Down Sendromlu. Umut çok düzgün konuşamıyor. Bizim gibi okula gidiyor ama alt sınıfa gidiyor. Umut bizim gibi dersler yapamıyor. Okumayı yeni öğreniyor. Özel eğitimlere gidiyor. Ben Umut’a derslerinde yardım ediyorum.
Geçen sene ikimiz de öğlenciydik. Ama bu sene ben öğlenciyim, Umut sabahçı. Onun için çok oyun oynayamıyoruz. Birbirimizi özlüyoruz. Ben akşam geldiğimde Umut bana kapıyı açıyor. Ve "Zeynep Selam, nasılsın?" diyor. Ödevlerimiz bittikten sonra aşağıya odama inip oyun oynuyoruz. Odamızdan çıktıktan sonra müzik dinliyoruz ya da çizgi film izliyoruz. Ben Umut’u çok sevdiğim için ona güzel davranıyorum.
Başka engelli çocuklara da iyi davranmak gerekir. Çünkü bizim de başımıza gelebilir. Bir film izlemiştim. Orada çok akıllı bir adam kaza geçirmişti. Eskiden olanları hep unutmuştu. Ve yapacağı şeyleri de unutuyordu. Engelli insanlara kötü davrananları uyarmak önemli bir şeydir.
Zeynep [7 Yaşında]
Dipnot: Bu yazı daha önce Risale Çocuk ve Kalem.biz’de yayınlanmış, yeğenim Zeynep’e ait olan ve benim tashih ettiğim bir yazıdır. Dünkü Dünya Down Sendromlular Günü nedeniyle -bir gün gecikerek de olsa-paylaşmak istedim.
(
Umut Ve Ben [zeynep, 7 Yaşında] başlıklı yazı
fuatturker tarafından
22.03.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
