Siz yaþamasaydýnýz sevdalarýn hasýný,

Kalemlerim yanarak süzdürür müydü þiir?

Çöllerime yýðdýnýz bembeyaz hülyâlarý,

Tükenmiþti kalplerde, akýp giden hüsranlar…

Meþkinizle çoðaldý gönlümün gazelleri,

Kararmadý geceler, kararmadý gündüzler.

Leylalarýn özünü getirin hep soframa,

Þimdi artýk geceler tutuþsun güllerimde,

Yanýk günler kalmasýn tüten bülbüllerimde.

Sildiniz yüreðimden acýlarýn pasýný,

Makamlarýn özünü bekliyorken bu þehir.

Yine seslenin bana, yakmayýn deryâlarý,

Gönlümün odasýnda, uyanmasýn hicranlar.

Yýldýz yýldýz toplansýn aþklarýn güzelleri,

Aðýt dökmesin hecem, kararmasýn hiç yüzler.

Leylalarýn özünü, getirin hep soframa,

Þimdi artýk geceler tutuþsun güllerimde,

Yanýk günler kalmasýn tüten bülbüllerimde.

Anlatýn bana þevkle çöllerimin yasýný,

Sâkilerin elinden içeyim nurlu iksir.

Süzdürün hislerime ebedî rüyâlarý.

Gönül seslerinizle ihyâ olsun ummanlar.

Sözler sýlaya düþsün, terk etsin yâdelleri,

Aðlamasýn þafaðým, aðlamasýn hiç gözler.

Leylalarýn özünü getirin hep soframa,

Þimdi artýk geceler tutuþsun güllerimde,

Yanýk günler kalmasýn tüten bülbüllerimde.

Anlat bana Mecnun’um kalbinin elmasýný,

Pervâne’nin ruhuna dökülmesin hiç zehir.

Karanlýk olan dile söyletin ziyâlarý,

Hasadýn zamanýnda, sevda biçsin harmanlar.

Aksýn benim yoluma, aksýn meltem yelleri,

Gökler ziyan olup da kararmasýn hiç güzler.

Leylalarýn özünü, getirin hep soframa,

Þimdi artýk geceler tutuþsun güllerimde,

Yanýk günler kalmasýn tüten bülbüllerimde.