ÇOK ÜZÜLÜRÜM
Menfaat, rant için akar ya kanlar;
Canım çok sıkılır, çok üzülürüm…
Caniler kalleşçe alır ya canlar;
Yürekler yakılır, çok üzülürüm…
Sevenler yok olur, zora gelince
Kimseler görünmez dara gelince
Çoğalır dostların para gelince,
Zahire bakılır, çok üzülürüm…
Bir büyük mesele, toplumsal yara
İnsanlar yönelir başka bir yâra
Eşler aldatılır, biter macera;
Sevmekten bıkılır, çok üzülürüm…
Fuhuşla birlikte, içki ve kumar
İnsanlar bunlardan ne fayda umar?
Sonunda hayatlar olur tarumar,
Yuvalar yıkılır, çok üzülürüm…
Kanayan yaralar saymakla bitmez
Bereket azalır, kazançlar yetmez
Borcumuz çoğalır, çok fazla gitmez,
Yüzüstü çakılır, çok üzülürüm…
Görüşler bölündü, uçlar çoğaldı!
Kavgalar başladı, suçlar çoğaldı!
Şikeyle oynanan maçlar çoğaldı!
Kodese tıkılır, çok üzülürüm…
Derin devlet, terör, mafya el ele
Bozmakta huzuru türlü velvele
Faylarım kırılır, olur zelzele;
Binalar yıkılır çok üzülürüm…
Bu toplum, bu hale nasıl sokuldu?
Manevi değerler neden yok oldu?
Her türlü melanet doldu da doldu;
Kafama takılır, çok üzülürüm…
Dönüyor durmadan şu pembe küre
İmtihan dünyası, geçiyor süre
İmansız, inançsız inan boş yere
Çileler çekilir, çok üzülürüm…
Bedenler değil de, ruhlarımız aç
İnsanlar hakiki imana muhtaç,
Bid’atler çoğalır, bozulur inanç;
Mabutlar dikilir, çok üzülürüm…
Dolandık düzenin makarasına
Gıybet, dedikodu, dil yarasına
Kırk yıllık olsa da dost arasına;
Fitneler sokulur, çok üzülürüm…
Cinsiyet fark etmez; hepimiz kuluz
Ruhumuz olmasa et, kemik, çuluz
Kanayan yarama biber ile tuz
Yandıkça dökülür, çok üzülürüm…
İhlâs; Allah için sevebilmektir
“Önce sen, sonra ben” diyebilmektir
“Hakikat libası” giyebilmektir;
Nefretler ekilir, çok üzülürüm…
Kadir’im, kulluğu öğrenmek gerek
Namaz kıl, o zaman yıkılmaz direk
“Islah et nefsimi Rabbim” diyerek;
Yüreğim sökülür, çok üzülürüm…
Kadir Çetin 25.10.08 Nazilli