Rüzgarla yarýþtý, boran’la coþtu,

            Felekle barýþtý, çaðlarý aþtý,

            Menzile ulaþtý, görünce þaþtý,

            Kemend-i yar ile tutuldu gönül..

            Zirvelerden indi, ovada gezdi,

            Bir çok güzel sevdi, birinden bezdi,

            Önce anlamadý, sonradan sezdi,

            Geçmez bir akçeye satýldý gönül.

            Coþkun sular gibi aktý, çaðladý,

            Vuslat ümüdiyle gönül eðledi,

            Hüsrana uðrayýp her dem aðladý,

            Ölü bir denize katýldý gönül.

            Dostlara güvendi, vefa görmedi,

            Mevsimsiz açýldý, meyve vermedi,

            Ulaþmak istedi, boyu ermedi,

            Yokluk kervanýna katýldý gönül.

            Aðustos’ta yandý, kar bulamadý,

            Þubatta üþüdü ,nar bulamadý,

            Alýþ veriþ yaptý, kâr  bulamadý,

            Ücra bir köþeye itildi gönül.

            Hisari feleðin yoktur vefasý,

            Uzun sürmez, geçer, dehr’in sefasý,

            Çekilmiyor yarin artan cefasý,

            Bir paçavra gibi atýldý gönül…

             Cevdet Doðan Iþýk