Âlemimde yetimim, yokluðun çýðlýk atar,

Yedi yýldan beri dil, kalbime dertler katar,

Gönlümün otaðýnda her gün hicranýn yatar,

Rüyamda gece boyu umudu dizdir annem;

Sana destanlar yazsam yine de azdýr annem!

Unutmadým ben senin yanan zikirlerini,

Yüreðime zerk ettim eþsiz fikirlerini,

Yine sevdanla bitir içimin kirlerini,

Þafaklar söküyorken kahrýmý çözdür annem;

Sana destanlar yazsam yine de azdýr annem!

Haþmetli yaylalarým, oldu hüsran yaylasý,

Ne yapsam da dinmiyor gözlerimin damlasý,

Yaklaþýyor üstüme zamanýmýn belasý,

Aldýðým yangýn yeter, yangýný çizdir annem,

Sana destanlar yazsam yine de azdýr annem!

Þehrimde güneþ söndü, ufkum közüne muhtaç,

En has tabipler bile vermiyor bana ilaç,

Yine eskisi gibi gönlüme nurdan yol aç,

Aðlayan hislerime deryalar sezdir annem;

Sana destanlar yazsam yine de azdýr annem!

Ey Pervane’nin þavký, rahat uyu kabrinde,

Yüzüp dur meleklerle, ravzalarýn nehrinde,

Yanýp duran alevler bulunmasýn þehrinde,

Secdegahým yansa da yerini sezdir annem;

Sana destanlar yazsam yine de azdýr annem!