Hep parantez içindedir insanın hayatı.

Meseladır.

Örnek olur yeni gelenlere.

 

Çıplaklıktır en büyük parantez,

Çıplak gelir, çıplak gider dünyadan.

Çıkıverir doğum zarından gelirken,

Kefendir, yeni zarı giderken.

Arada; kimi çul çaput giyer, kimi saten.

Dünya, hepsini alacak elinden zaten.

 

Öteki parantez sadelik;

Bomboştur beyin gelirken,

Beyin öldü, yine bomboş giderken.

Ne aldıysa yaşarken;

Sevgi, huzur ya da nefret ve acı,

Dünyadakilere miras kalacak,

Ya bir ermiş ya da bir umacı.

 

Köşeli parantez gözyaşı;

Herkes güler, ama ağlayarak gelir insan,

Ne mutlu, gülerek gidip kalanı ağlatabiliyorsan.

 

Giydiklerin, bina diktiklerin ya da yiyip içtiklerin,

Hepsi senindi, öldüler gidişinle senin.

Lakin, ettiysen üç kelam,

Yaşayacak fikirlerin.

 

Çıplak geldin çıplak gittin,

Kefeninle aynı zaman da çürüdü giydiklerin,

Malsız geldin malsız gittin,

Tüketti varislerin.

 

Boş geldi beynin, boşalıp gitti ama,

Dünyada tek mirastır, aklınla ürettiklerin.

 

 

 

 

 

( ( Hayat ) başlıklı yazı birinsan tarafından 22.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu