KALBİSTAN
Kıvılcımlar saçar,
yakarsın beni!
Tutuşur yanarım ben
çıraya eş,
Bir seni yakamam, ah
bir tek seni!..
Yeter bir kibritin
çöpü kalbime,
Bir bakışın yeter,
duman olurum…
Ve o bakışlar ki,
akar gönlüme,
Ufalır ufalır, saman
olurum…
Perçem perçem döker
de zülf-ü yâri,
Tel tel akıtırsın
şakaklarına…
Ah… Bir tek teline
tutunsam bari…
Tutunsam kalsam al
yanaklarına…
Hilal midir, keman
yayı mı kaşın?
Ya o kirpikler?.. Ok
mudur, süngü mü?..
Gamzelerin, cennet
mekanı aşkın,
Geçirsem seninle
orda ömrümü…
Derede su içen
ceylan gibisin;
Ürküyorsun kendi
aksinden bile…
‘‘Sevgi pınarımdan
aşk içer misin?..’’
Yudumla kalbimi, ah
kalbin ile…
Can senin cananım,
al artık benden!
Bülbül senin olsun
gülistanında…
Ruhum da senin…Ne ki
artık beden?..
Bir deri, bir
kemik…Kalbistanında!..
04.11.2004/Isparta