Yalnız bir şairim bu şehirde ben;

Yapayalnız bir şair bozuntusu!

Kül olunca şiirlerim ve de sen…

Bir ben kaldım bu şehrin en mutlusu!..

Bir yangından arta kalan kor gibi,

Söndü yüreğimde vuslat ateşi…

O anda yaşayıp da kıyameti,

Yaktım, yüreğimi yakan güneşi!..

Çıkmaz sokakların en çıkmazında,

Gerildi önüme en taş duvarlar.

Şair bu, şiirini yakmasın da,

Vefasız sevgililer mi yaksınlar?..

Fazlı ÇELİK

07.05.2002/ DEMİRCİ

Bu şiir, kül olmuş yüzlerce şiirimden arta kalan bir kor, küçük bir kıvılcımdır nice yangınlara gebe…

Kardeşim Emine SAVAŞ’ a  atfolunur…