O gece bir baþka uyudu sabah dinlenmiþ ve hayat dolu olarak uyandý. Uzun zamandýr kendini böyle hissetmiyordu. Sanki sýrtýndan bütün daðlar kalkmýþ rahatlamýþ gibiydi. Ne oldu bana diye uzun süre düþündü ve ilk defa hiçbirþey için þikayet etmedi. Kahvaltýsýný yapýp üstünü giyinip servise doðru yola  çýktý. Yolda yürürken kendini bir garip hissetti sanki yürümüyor bulutlarýn üstünde uçuyordu.  Yüzünde sürekli bir gülümseme vardý.

Ýþ yerine geldiði zaman gözlerinin gayri ihtiyari Fatma’yý aradýðýný anladý. Sonra odasýna geçip oturup iþlerini düþünürken Fatma’nýn günaydýn diyen sesiyle irkildi. Hemen toparlanýp ayaða kalkarak günaydýn dedi. Sonra oturmasý için yer gösterdi. Çaylarýný içerken gün boyu neler yapacaklarýný konuþtular. Daha birlikte çalýþmaya baþladýlar. Öðlenin nasýl olduðunu anlayamadýlar. Fatma’yý yemeðe davet etti. Biraz çekingenlikle beraber Fatma da kabul etti yemek davetini.

Birlikte yemeðe çýkarken meraklý gözlerin onlarý süzdüðünü biliyorlardý.  Çünkü uzun zamandýr kimseyle beraber böyle samimi deðildi. Bir nevi hayatý akýþýna býrakmýþtý. Arkadaþlarýnýn arabuluculuk çalýþmalarý da boþa çýkmýþtý. Birden bire onu böyle görünce dostlarý da sevinmeye baþlamýþlardý

Yemekte; havadan sudan, bundan önceki hayatlarýnda neler yaptýklarýndan bahsetmeye birbirlerini tanýmaya baþlamýþlardý sanki içinden “ yeni çýkmaya baþlayan çiftler gibiyiz“ diye düþünmeye baþladý. Sonra da “çok erkenden hayallere kapýlma yýkýmý kötü olur“ diye düþünmeye baþladý. Bir anda yýllar öncesine gitti. Sibel’in gidiþi ondan 9,9 þiddetinde deprem etkisi yaratmýþtý. O depremin yýkýntýlarýnýn arasýndan ayaða kalkmasý için Mahsun Kýrmýzýgül’ün “yýkýlmadým ayaktayým þarkýsýný“ milyonlarca kere dinlemesi gerekmiþti. Birden suratýnda garip bir gülümseme olmuþtu.

Fatma da bunu fark edip sormuþtu. Gülümseyerek “bazen anýlar beni kolumdan tutup geçmiþin karanlýk sokaklarýna götürür“ diye cevap vermiþti.  “Her zaman mý?“ diye sordu Fatma. O da hayýr anlamýnda kafasýný sallamýþtý. “Sana olur mu?“ diye sordu. Fatma’yý bu soru aniden yumruk  yemiþ boksör durumuna soktu. Ahmet durumu anlayýp hemen müdahale edip “o kadar þaþýrma caným sadece bir soruydu“ dedi. Fatma’nýn kendisine gelmesi birkaç saniye almýþtý. “Yok ondan deðil. Hiç düþünmemiþtim. Beni öyle çok karanlýklara çekecek kadar kuvvetli bir þey olmadý“ dedi.

Sonra yemeklerini yiyerek iþ yerine doðru hareketlendiler. Kafalarýnýn içinden neler geçiyordu neler birbirlerinin beyinlerinin içinden geçenleri okumak için deli oluyorlardý. Ama ne yazýk ki böyle bir þey söz konusu deðildi. Ýþe baþlayýnca ikisi de bu konularý unutup iþleri bir an önce bitirmeye çalýþtýlar. Akþamýn nasýl olduðunu anlamadýlar. Servise giderlerken ikisinin de kafasýnýn içindekiler tekrar dönmeye baþlamýþtý. Aslýnda bunun en iyi yolunun her þeyi açýk açýk sormak olduðunu ikisi de düþündü. Ama bunu birbirlerine açýklayamadýlar.