Hatıralar unutulur zamanla... Acılar yok eder güzellikleri ... An be an mutluluğundur zamanın. Zamanın en çok çabuk geçtiğini, zamanı hissetmediği an bilir iki gözlü dev. Ama bir de acılarla dokunuşları hakimse, hayatta geçmez zaman. Geçmez... Kendisinden geçer herkes, ama zaman geçmez. Geçmek bilmez...
Eee nihayetinde nisyan geçmez. Füradelikle baş edersin. Ve sahiplenirsin... Bir çok kişinin emeği vardır. Seversin, füradelikle tanışırsın. Ayrılırsın, füradenle barışırsın. Gidersin o da seninle gelir... Seni hiç ama hiç yalnız bırakmaz. Eksik etmez kendisini. Fürade yalnızlıktır başka lisanda... Anlatılıyor işte, tek başına gönül dostu olmadan yaşamak.. Her lisan da aynı hayrıkırışlar, farklı yazılışlar var. Gider birer birer hayatındakiler. Kim gitmedi ki daha önce? Kalanlar mı? Yapmayın ALLAH aşkına hırpalamış, bitkin, hor görülmüş hepsi.. Acıdım bile neredeyse. Ama kalmış en azından. Kalabilmeyi başarmış hiç olmazsa.
İşte zaman siliyor her şeyi. Ama her şeyi. Seni de silebilir her an. Hatıralardan, anılardan, eskilerden... Sonra sen de düşersin birilerinin hatrına. O da seni böyle yazar belki satırlarda. Senden habersiz....
Gün gün siler zaman her şeyi. Bir gün güneşi siler, yağmur yağar. Ertesi gün rüzgarı siler. Bir sen kalırsın kendinde silinmeyen. Bir kendini silemezsin zamanın içinden. Atamazsın kendini. Sen sana aitsindir. Ne kadar özensen de okyanuslara onlar dalgalarıyla yaşar hayatını. Sen beceremezsin. Atamazsın kendini. Pişmanlıklarından vazgeçemezsin. Atamazsın sana ait olmayanlara. Sen işte o koca okyanuslarda yüzersin boğulmazsın ama gider bir kaşık sevdada boğulursun. Ne yetenek ama... Ee ne yaparsın insanoğlu. Dayadın mı geminin kıçına tekmeyi gider ki gider.... Gİttikçe sana koyar yalnızlığın.
Her neyse zaman zaten her şeyi siler. Anıları, acıları, seni, beni, bizi... İşte hayat böyle yaşanıyor. Hayat sensiz de yaşanıyor.
