KÜS ÇÝÇEÐÝ

Bir aþk cenazesi kalkýyor yüreðimden
Ýçi sen dolu gemiler yanaþýyor gecelerime
Aðzý süt kokan anýlarýmý sýralamýþlar kumsala
Ellerimle kefenliyorum kendimi
Uzak kent mezarlýklarýna gömüyorum duygularýmý

Kapýsý olmayan kentlerden geçiyorum
Mülteci duygularýmýn kaçýþ planlarý dökülüyor gri taþlara
Bilir misin Süheyl
Ben kendimi bende kaybettim
Ýçyüzümü çeviriyorum tersine
En sen yaným saklýydý orada
Titrek dudaklarýnda d/okunduðum içinde
Ýþte tam kimliðimi unuttuðum þehir orasýydý
Özlemide teþviki mesaisiydi
Ýçime batarak uzayýp giden yollarýn

Baskýn yemiþ arka sokaklarda
Mutluluktan bozma yamalý hüzünlerim asýlmýþ
Küs mevsiminin yüzünde kaybettim bendeki beni
Bul beni Süheyl

Senden kaçarken bindiðim tren bir küs duraðýnda durdu
Küs mevsimin soðuðunda titriyordu kent
Küs çiçeðinin kokusu sarmýþtý her yaný
Uzadý gölgem dev adýmlarla kaçtým kendimden
Oysa Süheyl
Oysa
Kaçarken sakladýðým
Yeni yetme kelimelerim vardý daha yüzünü yýrtamadýðým
Bir Elifte susturdum, mim boyunda yalnýzlýðý
B/aþka kaçýþ adýnda elemide vuruldu
Girdap bozuðu yüzüm
Ýsyanýmýn tavan yaptýðý gecelerde
Duygularýmý soyunup, senin yüreðini giyiniyorum
Bir türlü
Bir türlü sen olamýyorum Süheyl olamýyorum


Devrik cümleli tabancamla vuruyordum kendimi
Saçlarýndan akan yaðmurlara tutunup
Oradan düþtüm topuklarýna
Sen uykularýn en koyu yanýnda palazlarken düþlerini
Ben her gece binlerce kez sana d/üþüyorum

Aslýnda Süheyl
Ben içimdeki bana kaçtým
Ve sesimi alýp gitmiþlerdi benden
Baðýrýyordum ýssýzýma duran koridorlar boyu
Kim/se duymuyor beni
Geceye Karadeniz akýtýyordum,
Senden kalan tozlarý Marmara ile yýkýyordum
En eþkýya yanlarýnla vurdun içime düþen küs çiçeklerini
Sarý bir perçemin uçunda kaldýrýrken cenazemi
Hüzün arasý sen numaralý þiirler býrakýyorum kapýlara

Yoruldum Süheyl
Yoruldum bendeki beni aramaktan
Bul beni
Bul da kapat kurumuþ bir çiçek gibi.
Elinden düþmeyen kitap arasýna
Kapat