Bak işte sevgili...
Gri kentimin üzerinde yine yağmur bulutları,
Yine kayboluyorum gri sokaklarında,
İçimde yine de tükenmek bilmeyen bir saltanat
ve
O saltanatın devrilmemiş sultanı 'iyilik' var ...
Gri bir ürperti ile aklıma geliyor
Bir yerde okuduğum cümle ve hafızamdan geçiriyorum;

Der ki cümle...
"İnsan dediğin zorba olmalı, bencil olmalı...Sevgi gibi vicdan gibi anlamsız  duygular edinmemeli.
Defol diyebilmeli ki, yüzüne defol çekilmesin..."

İçerliyorum be sevgili...
Şu insanlık olayını beceremiyorum
Bir türlü giydiremiyorum üzerime...
Sonra düşünüyorum...
Acaba öpüldüğümde benimde kimliğim değişir mi ?
İnsan olabilir miyim diye...

Ve sen sevgili keşke çığlıklarım kadar yakın olabilseydin ..
Ve ben sevgili keşke bu kadar çok üşümeseydim ...

( Yalnızlık Kokuyor Nefesim başlıklı yazı (n)isyan tarafından 9.07.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu