Genç adam sabah kahvaltýsý için otelin restoranýna inmiþti. Yanýndaki üç arkadaþýyla beraber açýk büfenin bulunduðu tarafa doðru yöneldiler. Solda, en geride, kahvaltý için hazýrlanmýþ olan dört reþonun kapaklarýný sýrayla açmaya baþladýlar. Açýlan her kapaðýn içinden çýkan boþluk gürültüsü, gençlerin yüzünde anlatýlamayacak derecede kesif bir tat býrakmýþtý. O an gençlerden birisiyle göz göze geldik. Korktum. Neden mi dersiniz? Gözlerindeki açlýk katsayýlarý Afrika’nýn yirmi üç milyonunu geçmiþti. Ama bu arkadaþýn sadece gözleri aç. Tabaðýný býrakýp masasýndan kalkarken fark ettim. Yazýk, hepsi çöpe gidecek. Hem de þu Ramazan-ý Þerif’in içerisinde.

Þimdi gelelim neleri israf ediyoruz, onlarý düþünelim. Ekmek, su,  saðlýk vb. derken liste çok uzuyor. Kendimizi “Her Þey Dâhil” bir sistemin içerinde bulduðumuz için,  yaþamak denen açýk büfenin kýymetini bilmiyoruz. Bir gün,  birileri hayat kabýnýzýn içindeki incileri alacak. O vakit yüzünüzdeki ifadenin kötüye dönüþmemesi için ÝSRAF ETMEDEN tabaðýnýza bir þeyler koyun ve yaþayýn.