Dillerinden bal aksýn, olma sen faziletsiz;

Sözlerin inci saðsýn, hecen olsun nefretsiz.

Kalmayasýn yurdunda zikirsiz ve mabetsiz;

Ýnlet seherlerini, gündüzü akþam yapma;

Gönlünün otaðýnda kasveti bayram yapma!

Þehrin sokaklarýna zerk edip durma korlar,

Yerle yeksan olmasýn yüreðindeki surlar,

Neyin ihtiþamýyla segâhýn yýðsýn nurlar,

Hüznünü çoðaltarak besteni hüzzam yapma;

Gönlünün otaðýnda kasveti bayram yapma!

Meydanlara her zaman döktürüp durma isyan,

Ellerine döþeme hicran üstüne hicran,

Kaleme ateþler yýð, hecen kurmasýn hüsran,

O güzel varlýðýný simsiyah endam yapma;

Gönlünün otaðýnda kasveti bayram yapma!

Parlayan hislerini her gün örsün melekler,

Dillerinde uyansýn kalbindeki dilekler,

Gafletle kararmasýn bahçendeki çiçekler,

Vesveseni arttýrýp þeytaný azam yapma;

Gönlünü otaðýnda kasveti bayram yapma!

Pervane’nin baðrýna aþký döþe cananým,

Sensin benim ceylaným, tükenmeyen dermaným,

Titreyip dön kendine, güle dönsün harmaným,

Alevlerle olgunlaþ, sözlerini ham yapma;

Gönlünün otaðýnda kasveti bayram yapma!