Ölümü rüyada görmekle ilgili bir şiir okudum etkilendim, dağıldım.
Oysa ben gerçek ölümü yaşamıştım, yazmalıydım çünkü yazmasam ,
toparlanmam çok zor olacaktı.
Oturup yazdım her kelimesi gerçektir hikâye değil.
Yaşanmış bir olaydır, benim yaşladıklarımdır yazdıklarım…
Hala iliklerimde hissederim, hala hatırladıkça dilim tutulur konuşamam…
***
Panaromada bir sabah balkondaydım sevdiklerim ise uykuda.
O sabah çayım elimde Sabahın zevkini yudumluyordum Panaromada.
birden sanki hava karadı, içim çekildi ve canım azaldı, bağırmak istedim sesim çıkmadı.. Korku tüm bedenimi sardı ..yer kayıyordu ayaklarımdan, yanımda biri var o kim.
Düşüncelerim bana ölümü söylüyordu, Allahım öyle çaresizdim ki.
Neler olduğunu anlıyamıyordum, birden kendimi seyrederken gördüm .
Annem, Oğullarım ve Eşim başımda ağlıyordu.
Oğlum kalp masajı yapıyor bana gitme, dayan annem gitme diye sesleniyordu.
*
__Siren seslerini sustur oğlum Başım ağrıyor…
*
Hem önümü görüyordum, hem ardımı; Hem üst yanımı, hem altımı.
Söylenen her konuşmayı duyuyordum, ama konnuştuklarımı kimselere duyaramıyordum.
İnsanın bedenini yerde görmesi... öyle farklı bir duyguydu ki anlatamam.
*
Sonra Rahmetli Babam geçti karşıma dipdiri, ben onun öldüğünü biliyordum,
eli ile işaret etti bana gel diye, yüzünde hüzün vardı gel derken.
__ Gelmeyeceğim Babam çocuklarım onları bırakmıycam, yoo, baba ben gelmek istemiyorum diye bağırdım, duyan yok.
*
Kalbim atmıyormuş, nefesimde yokmuş yani ben tıbben ölüymüşüm, öz suyumu bile atmış vücudum ..sonra oğlum kalp masajı yapmış, kalbim çalışmış küçük dilimi tişörtüyle tutup çekmiş nefes almaya başlamışım.
Rahmetli babamla konuştuktan sonrası gri bir boşluktaydım 16 gün hiç bir şey hatırlamıyorum. Ameliyat sonrası yoğun bakımda, kendime geldim.
*
Sonrasında yaşadıklarım çok zordu, Bir süre konuşmakla çok zorlandım.
Algılamam yavaşladı yazmak istedim, kalemim bana yazmak istediklerimden faklı şeyler yazdırdı.
Sokağa tek başıma çıkmamı istemedi eşim ve oğullarım,çünkü köşeleri dönerken çarpıyordum duvarlara, mesafeleri ayarlayamıyordum.
Korkuyorlardı benim için.
Onları üzmemek için kabullenmiş göründüm ama pes etmek benim lügatimde yoktur, azimle üzerine gittim sorunlarımın ve onlardan gizli çıkmaya başladım sokağa.
Yolun karşısına geçmek için trafik ışıkların olduğu yere kadar yürürdüm çünkü kendim gitmeliydim yorulurdum duvar kenarlarında oturup dinlenirdim.
Şimdi istediğim yere gidebiliyorum.
Oğlum bilgisayarı kullanmayı, yeniden öğretti bana kitaplar aldı okumam için okuyorum artık.
Kalemle yazamadıklarımı bilgisayarda yazmaya uğraştım ve 3 sene sonra yazabildim.
Yıllarca uğraştım baş ağrılarım hiç geçmedi, ben acı çekmeyede dayandım çünkü yaşıyordum mutluyum.
Hayat her şeye rağmen güzel mutluyum ve tüm bunlar bana şükretmeyi öğretti.

KURBAN OLDUĞUM YÜCE RABBİM, YENİ BİR ŞANS VERDİ BANA ,YAŞIYORUM ŞÜKÜRLER OLSUN...


Canan Onuş_15- 09- 2002_EYLÜL_PANAROMA

Hikayemdeki yazım hatalarımı mazur görün ne olur, çünkü ben 6 yıldır okuyup yazabiliyorum...Nokta, virgül ve diger işaretler yerlerini bulmuyor biliyorum..sadece sesli okurken, yerlerini his ediyorum...ve hala kalemle yazamıyorum..sadece tuşlara basarak yazabiliyorum..hoş bazen onu bile beceremiyorum:)) Diyecksinizki o zaman niye bizlerin karşısına geçiyorsunuz...ama emeklemeden çocuklar bile yürümez..bende emekleyerek öğreneceğim değilmi...Sevgi ile kalın...
( Ölümü Yaşamak başlıklı yazı Canan D Onuş tarafından 8/8/2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.