Yaren diye koydum adýný
Alperen olda sürdür soyumu
Gel gayrý güldür bu kadýný
Zerre kadar üzmem asla
Söz olsun yürekden elif deðerince

Elimde, ayaðýmda takat bitsede,
Gözlerimin nuru yere düþsede,
Gün gelip kulaðým tek ses iþitmesede,
Saçlarýma son ak düþdüðünde bile,
Tek muradým diye dileyeceðim.

Gün gelip akýl fikir saþacak,
Kalp son ritimlerini atacak,
Ruhum göçe hazýrlanacak.
Kader çizgisi son bulurken,
Alýn yazým sona ererken,
Titreyen elimi göðe kaldýrýp;
Yinede seni isteyeceðim.

Belki þeytan kahrolcak inadýma,
Belki melekler aðlayacak karabahtýma,
Kullar umursuzca geçecek etrafýmda.
Ömre törpü dayandýðýnda;
Son nefesde çöküp dizler üstüne, yine de seni isteyeceðim.

Deprem anýnda, zelzele vakdi,
Afet bile yaþasam ne umrumda ki.
En fena hal gelmiþ isede baþýma
Dilimde dua, gönülde dilek ile el açýp Mevlaya
Resul’un aþkýna dileneceðim
Son günüm olsa bile
Tek muradým var diye dileceðim
Ölüm günü bile seni bekleyeceðim

Deselerki; geldi ömür sonu
Her kula gözükdü mahþer yolu
Dürülse hesaplar, gelse önüme sual-sorgu
Tek maruzatým ; henüz beklediðim var diye yakaracaðým
Muradým için yalvaracaðým.

Sorsalar; ya vazgeç cennet-i mükafat,
Ya muradýna kýyamet-i alamet,
Derim; nicedir baðrýmda kopmakda kýyamet.
Dileðimin gelmesidir gönlüme cennet
Tek yolu var; bedene alamet-i mükafat

Deseler; þartdýr:
Yüz bülbülü kurban eyle
Gül yaðýnda topraðý ele
Kaf daðýndan kar götür çöllere
Bir an dahi düþünüp koþmaz isem
Teredüdüte ne hacet cehenneme yollasýnlar sürgüne

Ya derdime derman
Ya ömüre ferman
Bir dileðim var Mevladan
Tek muradýma mucize almadan dönmem kapýndan

Nazlý TOLUN