Ýlahi teblið, insanýn yaratýlýþýndan bu yana Allah’ýn elçileri aracýlýðýyla insanlara ulaþtýrýlmaktadýr. Kimi toplumlar bu tebliði kabul etmiþler, kimileri inkar etmiþlerdir. Bazen inkarcý bir toplumun içinden küçük bir azýnlýk çýkmýþ ve sadece bunlar elçiye uymuþlardýr.

Ancak kendisine ilahi teblið gelen kavimlerin çoðu bunu kabul etmemiþlerdir. Sadece Allah’ýn elçisinin kendilerine getirdiði tebliði dinlememekle kalmamýþ, ayný zamanda elçiye ve ona uyanlara da zarar vermeye çalýþmýþlardýr.

Oysa ki her elçi, kavminden yalnýzca Allah’a itaat etmesini istemiþ, müjdeci ve uyarýcýlýk görevlerini yerine getirmiþ, zorlayýcý da olmamýþlardýr. Bunun karþýlýðýnda kavimlerinden para ya da herhangi bir çýkar da talep etmemiþlerdir.

Tek yaptýklarý, gönderildikleri toplumu gerçek dine davet etmek ve kendilerine uyanlarla birlikte o toplumdan farklý olarak din ahlakýný yaþamaya baþlamaktýr.

Yüce Allah Kuran’da, elçileriyle uyardýðý ancak itaat etmedikleri ve nankörlük ettikleri için helak ettiði kavimlerden birçok ayette söz eder. Þuara Suresinde 108, 110, 126, 131, 144, 150, 163 ve 179. Ayetlerde bildirildiði gibi, gönderilen elçiler; "Artýk Allah’tan korkup-sakýnýn ve bana itaat edin." diyerek kavimlerini Allah’a iman etmeye ve itaate davet etmiþlerdir. Ancak inkarda direnen kavimler, sadece elçi ve onunla birlikte çok az sayýda mümin kurtarýlarak, helak edilmiþlerdir.

Kuran’da Nuh, Semud, Ad, Medyen, Lut Kavimleri gibi inkar eden azgýn kavimlerin kýssalarý oldukça detaylý anlatýlmýþtýr. Örneðin, bu itaatsiz kavimlerden biri olan Semud Kavmi’ni uyarýp korkutmasý için Hz. Salih’in peygamber olarak gönderildiðinden bahsedilir. Hz. Salih, Allah’ýn vahyi üzerine, inkarda direnen kavmine Allah’tan son bir deneme olarak diþi bir deve gösterir. Kendisine itaat edip etmeyeceklerini denemek için Hz.Salih kavmine, sahip olduklarý suyu bu diþi deve ile paylaþmalarýný ve ona zarar vermemelerini söyler. Böylece kavim bir denemeden geçirilir. Kavminin Hz. Salih’e cevabý ise, bu deveyi öldürmek olur. Þuara Suresi’nde, bu olaylarýn geliþimi þöyle anlatýlýr:

Hani onlara kardeþleri Salih: "Sakýnmaz mýsýnýz? demiþti. "Gerçek þu ki, ben size gönderilmiþ güvenilir bir elçiyim. Artýk Allah’tan korkup-sakýnýn ve bana itaat edin. Buna karþýlýk ben sizden bir ücret istemiyorum; Siz burada güvenlik içinde mi býrakýlacaksýnýz? Bahçelerin, pýnarlarýn içinde, ekinler ve yumuþak tomurcuklu gözalýcý hurmalýklar arasýnda? Daðlardan ustalýkla zevkli evler yontuyorsunuz. Artýk Allah’tan sakýnýn ve bana itaat edin. Ve ölçüsüzce davrananlarýn emrine itaat etmeyin. Ki onlar, yeryüzünde bozgunculuk çýkarýyor ve dirlik-düzenlik kurmuyorlar (ýslah etmiyorlar)." Dediler ki: "Sen ancak büyülenmiþlerdensin. Sen yalnýzca bizim benzerimiz olan bir beþerden baþkasý deðilsin; eðer doðru sözlü isen, bu durumda bir ayet (mucize) getir-görelim." Dedi ki: "Ýþte, bu bir diþi devedir; su içme hakký (bir gün) onun, belli bir günün su içme hakký da sizindir. Ona bir kötülükle dokunmayýn, sonra büyük bir günün azabý sizi yakalar." Sonunda onu (yine de) kestiler, ancak piþman oldular. (Þuara Suresi, 141-157)

Allah, inkar edenlerin kurduklarý hileli düzenlerini boþa çýkarýr ve Hz. Salih’i kötülük yapmak isteyenlerin ellerinden kurtarýr. Bu olaydan sonra, her türlü tebliði yaptýðýný ve hiç kimsenin öðüt almadýðýný gören Hz. Salih, kavmine kendilerinin üç gün içinde helak olacaklarýný bildirir. Ve üç gün sonra Hz. Salih’in uyarýsý gerçekleþir, Semud Kavmi helak edilir:

O zulmedenleri dayanýlmaz bir ses sarýverdi de kendi yurtlarýnda dizüstü çökmüþ olarak sabahladýlar. Sanki orada hiç refah içinde yaþamamýþlar gibi. Haberiniz olsun; Semud (halký) gerçekten Rablerine (karþý) inkâr etmiþlerdi. Haberiniz olsun; Semud (halkýna Allah’ýn rahmetinden) uzaklýk (verildi.) (Hud Suresi, 67-68)

Semud Kavmi, Allah’ýn elçilerine itaat etmemenin karþýlýðýný helak olarak ödemiþtir. Yapmakta olduklarý yapýlar, sanat eserleri kendilerini azaptan koruyamamýþtýr. Semud Kavmi gibi, daha önce ve sonra yaþamýþ birçok inkarcý kavim þiddetli azaplarla helak edilmiþlerdir.

Onlara, kendilerinden öncekilerin; Nuh, Ad, Semud kavminin, Ýbrahim kavminin, Medyen ahalisinin ve yerle bir olan þehirlerin haberi gelmedi mi? Onlara resulleri apaçýk deliller getirmiþlerdi. Demek ki Allah, onlara zulmediyor deðildi, ama onlar kendi nefislerine zulmediyorlardý. (Tevbe Suresi, 70)

Fuat Türker