Benim uzaklara gitmemle başladı her şey
Daha çocuk yaşlardaydım anamdan ayrıldığımda
Anam yaşlı gözlerle bakakalmıştı ardımdan
Daha dönemeyecektim belki gittiğim yerlerden
Anam bana hasret kalacaktı
Ben dağlara haykıracaktım kimsesizliğimi
Karanlık çökünce semaya bakacaktım
Yorganı kafama çekip, sessizce ağlayacaktım
Anam beni arayacaktı, ben anamı
Kavuşamasak da kalplerimiz bir atacaktı
İkimiz de gülemeyecektik bir daha
Ve ikimizde hasret kalacaktık yumuşak bir kucağa.

Ben, sahipsiz öksüz bir çocuk 
Anasına susayan çilekeş gurbetçi
Her gece ağlamaktan sesi kesilen
Gözümden yaş değil, kandır dökülen
Çile çekmek mi? Bu zaten benden
Acımı? Anamdan sonra benim parçam
Ağlamak mı? Zaten hiç gülemedim ki
Bazıları diyor: ‘Neden sen böylesin’
Ben de bilmiyorum neden böyleyim
Kim ister ki hayata karanlık bakmak
Kim ister, satırlara acılar yazmak
Anamdan sonra her gün yazıyorum artık
Ondan sonra ne yaptığımı bilemedim
Nice insanlar gelip geçti
Nice ülkeler gezdim, gözüm kapalı
Karanlık yollarda adımlar attım
Uzun mesafeler aştı küçük adımlarım.

Derken bir yolculuk başladı
Anama kavuşacaktım, içimde bayram
Uzun uzun yollar aştım
Anamın beni uğurladığı yere vardım
Gözledim buğulandı bir an, susmamacasına ağladım
Hatıraların barındığı evimize uğradım sonra
İçeride kimsecikler yoktu
Anamın eski ahşap odasına daldım
Her yerde anamın hatırası vardı
Benim koynumda anamın eski yazması
Anamın kokusu sarmıştı etrafı
Oturdum maziye uzandım
Nice zorluklarla büyütmüştü anam bizi
Aç kaldığımız günler geldi aklıma
Çaresiz dışarıda kalışımız
Sonra anamın gece vakti dinmek bilmeyen hıçkırıkları
Gündüz gülerdi hep gözlerimize
Gece ağlardı, bütün hüzünleriyle
Anama derdim ‘Seni saraylarda yaşatacağım’
Affet anam beceremedim bunu
Kalbimde bir şato yaptım sana
Gelip orada otursan olur mu?
İçerisinde sen varsın sadece
Ve sen varsın bu bedenin tümünde.

Bu düşüncelerle fırladım yerimden
Eski komşumuz, Ayşe Teyzeye uğradım
Dedim: ‘Anam nerede bulamadım’
Önce sarıldı bana yaşlı gözlerle
Sonra dilinden döküldü iki kelime
‘Başın sağolsun, annen öldü’
Anlayamadım önce, donakaldım
Dünyalar başıma yıkıldı o an
Gökyüzü kapkaranlık kesilmiş
Yeryüzü anamın yasını tutuyor
Kim tebessüm ederse lanet onadır
Anam ölmüş artık gülmek var mıdır?

Koştum hemen dilsizler diyarına
Sarıldım anamın toprağına
Kalk anam, çilekeş öksüzün geldi
Ya sen gel ya da al beni yanına
Sana hasretle geçti umutsuz yıllarım
Baktığım her yerde sadece sen vardın
Çalan her kapıyı sen diye açtım
Dualarımda ben sadece seni andım
Takdir böyleymiş annem elden ne gelir
Bu Allah’tan boynumuza büyük bir emir
Ben oğlun senden sonra asla gülemem
Ve senin kadar hiç kimseyi sevemem…

HAMZA KAPLAN 

( Anamdan Sonra başlıklı yazı Hamzakaplan tarafından 27.08.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu