Online Üye
Online Ziyaretçi
O Ânları,
Damla damla biriktirdik
Bir sandıkta…
Kucak açtık tek cihâna
Zevkle kandık bir nihâna
Sevgi dizdik tüm sühâna
O çağları hep andık da…
Bize varan her nefesi
Kulaktaki tatlı sesi
Canlılığın pür neşesi
Benliğimizle çoğalan
Renklerin nur gizeminde
Yüreklerin özleminde
Ellerimizin izinde
Sevgilimizin dizinde
Kavrularak, ah, yandık da…
Her ân dirhem dirhem sürdük
Gözler görmedi üzüldük
Diken miydik, belki güldük
Biz ağladık! Sanki, güldük
Bilmedik ki; her dem öldük
Rüya mıydı, hakikat mı
Yaşıyorken anmadılar
Arkamızdan ağladılar
El üstünde taşıdılar
Yüreklerden anladık ki
İşte o ân!
Tanıdılar…
Varlığımız tutuşunca
Her bir cân’a gülümsedik!
Sessizlikle mühürlenip, ândan çıktık
Açıldı dostun kapısı
Huzur bulduk, sonsuzlukta…
Şimdi Ey Dost, biz seninle
Yâd etsek mi,
Ranâ İSLÂM DEĞİRMENCİ