gelsin de çeksin sürmesini çileye gece

büyüsün kin yerine hasretin

 

’eskiden’ diye baþlýyorsam söze

yüzünü esmerleyen halime döndür derim

 

vakitsiz açýldýysa kozam gül gül üstüne

sýzla güz yaným ben nicedir böyleyim

 

 

 Azat

gülüþün bana yasak

 

uzak bir yerde

matemsiz ölüyor yüreðim

yokluðunun geçit töreninden kalma günü

yaþayýp bitirmemiþken daha sefalet

uzadýkça uzadý gölgesi gecemin

 

aðlamaya yetiyor sadece gücüm

bak

 

omuzlarý yere düþen

sürgün  bütün gelme ihtimalin

yaðmurun ninnisine akýt saçlarýný siyah

yarým kalmýþ sigaramda keder tenin

üþüdüðünden beri yanýyor ellerim         

hangi cümleye sussam betimsiz

kaç harfi koysam yan yana

adýný yaralý ceylanýn yüzüne serperim

kaç ömre bedeldir

aþkýn "kaç" noktasýný anlamak

 

 

 Azat

dönüþüm sana tutsak

 

yasa büründü bayramlar

kalmadý ki yanýma her gidenim

menekþelerin vurgun dedi pencereme dün

þu yokuþlar öldürüyor insaný  kesildi nefesim

ay susarken zehir içer gözünde bebeðim

 

ben baþýmayým kendime

kendine iyi bak

 

  

döndü dolaþtý  yoruldu

dað senin bað benim

kaya kovuðunda türemedi aþk sebebim ah

uðrunda ölüp dirildiðim kýyamettir özlemin

þahinlerin pençesinde parçalandý mabedim

göðe serilmiþ bulutum belik belik sessiz

baðlayýn baþýmý düþsün, al yazma ten

yeni yakýlmýþ türküyüm ben sana dillenirim