DÜNYAYA SÝTEM

Dünya, cennet misali gülistan iken bana,

Gülden geriye kalan, sadece diken bana.

Olsan da gölgeleyen büyük çýnar aðacý,

Ýyi insan deðilsin, haksýz yine baþ tacý.

Neyleyim ben dünyayý hayatým zindan oldu,

Hayatýmýn baharý savruldu ziyan oldu.

Ýçimdeki ürperti bütün âlemi sardý.

Ne oldu birdenbire? Iþýklar mý karardý?

Yaþamak buysa iþte görün halimi benim,

Halden anlamayanlar!  Ýþte çürük bedenim.

Tutunacak ne bir dal kaldý, ne de kuvvetim,

Dünyada kimsem yoksa hatta olsam da yetim,

Yine vurur, hem öyle vurur ki kahpe felek,

Farkýn kalmaz, olursun ya kalbur, ya da elek.

Dünya cehennem oldu, zebaniler her yerde,

Gözlerde görmez oldu, her birinde bir perde.

Bir silleden ne çýkar, adýma tezgâh kurun,

Mademki yaya kaldým, hatta zincire vurun.

Masumun karþýsýnda duyarlý gibisiniz,

Nerden baksan caniyi andýrýyor çehreniz.

Takmýþ kimisi haydut kimi cadý maskesi,

Ýþte içyüzleri bu, kandýrmýþlar herkesi.

Zaman su gibi geçer, hayat da devam eder.

Bitmez, sonumuz toprak olsa da gam ve keder.

ÞÝÝR_RUZGARI

HALÝL ÝBRAHÝM KÜPELÝ

25.09.2012