pencerem çok küçüktü
fakat ,
baktığımda hep aynı dünyamı görebiliyordum
kavgasız oynayan çocukları,
hiç susmayan kuşları
yaprakları hiç sararmayan yemyeşil ağaçları
el ele tutmuş gençleri
ve gökyüzüne yazılmış dilekleri,
çoooook geceler oldu,
çokkk karanlıklar gördüm de...
hiç kapatmadım perdemi,
biliyorum ,tekrar güneş doğar,tekrar görürüm gölgemi
yapanlar biliyordular muhtemelen,
hayata küsünce insan,
ve bu PENCEREDEN bakınca
döner herdefasında mutluluk geri
