bu akşam açım.
karaşafağında bahtın
sevdalı kirpiklerine konup
gözyaşlarında sulanacağım.
umuda yetim
aman sende'lerde öksüz...
artık türkü dinlemiyorum, biliyor musun?
kaldıysa... öfkem, o da daha sessiz
sakinliğimden.
yüksek binalara hapsettim ben beni.
değiştim, olabildiğimce...
martıya, dalgaya uzağım artık.
farkettim kulak tıkamakla sesin susmadığını.
bundan, hep sabahın en serininde
karanlığın yüzümü bölmesi, ikiye.
sen, sende...
ben, aydınlık ötesinde.
büyüdüm ben bu sonbahar.
yüreğimde birazcık çocukluğum kalsa da
değiştim olabildiğimce.
kahramanım!
yaz bitti, farkettim.
ne varsa çalıp giderken sen
tüm benim dediklerinden
yan arsada gördüm birini en son
unuttuğun son resimlerinden...
