Bugün mahzun þehrimde yine güneþ batarken,

Sandallarýn sesini yaktý birden hüsranlar.

Martýlarýn neþesi yerle yeksan olmuþtu,

Dindiremedi mehtap deryamýn yarasýný.

Ele saldýrdý hüzzam, mevsimim boyun büktü,

Yanaklarýn hepsine o an matem süzüldü;

Konamadý dilime güzelim serenatlar,

Þirinleri aðlattý çile yüklü Ferhatlar.

Sevgi solmuþtu bir bir, elim kalem tutarken,

Rýhtýmýn çýðlýðýný bozdurmuþtu katranlar.

Gündüzlerimden kalan hayallerim solmuþtu,

Kapatamadý canlar gönlümün karasýný.

Dalgalar üzerime yangýn yeisler çekti,

Koþmalar çürütüldü, gazellerim çizildi;

Konamadý dilime güzelim serenatlar,

Þirinleri aðlattý çile yüklü Ferhatlar.

Hüzün faslýna girdim cevahirler yatarken,

Limanýmda yeniden otað kurdu isyanlar.

Zamanýn tuzaklarý yüreðime dolmuþtu,

Yýldýzlar acý acý zerk etti tafrasýný.

Mehtabým hýçkýrarak elemlerini döktü,

Bana hevesle bakan martýlarým ezildi;

Konamadý dilime güzelim serenatlar,

Þirinleri aðlattý çile yüklü Ferhatlar.

Pervane çýðlýk çýðlýk kora korlar katarken,

Vuslatýn ipi koptu, gönle girdi hicranlar.

Hazan, yapraklarýmý sancýlarla yolmuþtu,

Aþký anlamayanlar çýkardý safrasýný.

Baykuþlar birlik olup baðrýma kasvet ekti,

Sýmsýcak hislerime melanetler dizildi;

Konamadý dilime güzelim serenatlar,

Þirinleri aðlattý çile yüklü Ferhatlar.