Online Üye
Online Ziyaretçi
Hiç, bir araya gelmedik
Ellerimiz birleşmedi, sanıyorlar…
Oysa, nasıl da aldanıyorlar!
Göremezler, bizim olan sevgiyi.
Avuçlarıma sakladım ben ellerini…
Kim, nereden bilecek ki
Bu silinmez çizgiyi…
Hiç, gökkuşağının altından geçmedik,
Hiç, bulutları seyretmedik
Diye, biliyor herkes!
Bulamazlar bizim olan denizi…
Kirpiklerime gizledim yağmurlarını!
Benden başka kim görür ki;
Yağmurun ardındaki gökkuşağını…
Hiçbir zaman yan yana olamadık,
Aynı resmi seyretmedik!..
Öyle mi tanıyorlar, bizi?
Renkleri seçemezler ki, bizim kadar…
Ve sahip çıkamazlar ki
En güzel renge, benim kadar…
Belki sen bile; göremedin, duyamadın
Bendeki derin özlemi…
Renklerin arasında bircesi var ki:
Yüreğime biriktirdim, o, sen rengini…
Dediler ki,
Nehirler hiç birleşir mi,
Hiç, aynı ufka ulaşır mı yolları?
İnan, ne seni dinledim, bir gün olsun,
Ne de onları…
“Bir nehirdim!” Duyuyordum…
“Bir nehirdin!” Görüyordum…
Arşınladım yolları, elime aldım yüreğimi
Damarlarımda topladım senin nehrini…
Hangi renge baktıysam; ağlarsın dediler…
Hangi ağaca yönümü dönsem; yıkılırsın dediler…
Oysa, istediğim ne başka bir renk,
Ne de bir ağaç vardı, senden özge,
İşte bunu, hiç bilmediler…
Bir gün olsun kanmadım ben, yalan sözlere…
Bir an olsun sırt çevirmedim yüreğin gizine
Hakikatler ne kadar çok acıtsa da benimi
Bil ki, hayallerime sapladım gülüşlerini…
“Vazgeç ondan!
Bak, bir an olsun döndü mü,
Bir kez seslendi mi sana?
O bir düş! Anlasana…
Her dem böyle haykırdılar bana.
Dinlemedim, dinlemedim kimseyi…
Sustum! Sustum ve tuttum,
İçimdeki seni…
Neden mi?
Ben, senin rengine kanmıştım bir kez!
Avuçlarımda ellerin vardı,
Kirpiklerimde yağmurların…
Yüreğimde biriktirmiştim, sen rengini;
Damarlarımda toplamıştım, senin nehrini…
Hayallerime saplanmışken gülüşlerin,
DÜŞLERİME SERPİŞTİRDİM GELİŞLERİNİ…
22.10.2012- ANKARA