Denendim denenmişle yaramadı bir işe
İnandım ben kendimce yaşadıkça kınandım.
Haşa! yine ruhum da nüksederken endişe
Rümandım her gülüşe ben hayatça sınandım.
Uzamadı kısaldı ömür denen desise
Kazamadı yüreğim dil suret çizemedi.
Sise bürünen takvâ baş kaldırdı hasise
Sızamadı ebetten melâle kızamadı.
Meğer ziyâna girmiş nakti bulunmaz keşin
Eğer revâ olsaydı biçilmez miydi değer?
Peşin hüküm verirken katiline bu leşin
Ağır olan mübalağa sırta yemezdi eyer.
Bakmadı nâma izan, hülâsa söz bitimi
Sıkmadı ikbâlimi, hiç bir zora sokmadı.
Yitimi farketmeyip yazan kim diyetimi?
Yakmadı o ruh diye aymazlıktan bıkmadı.
Görmek göze emir mi, gönle şûa inseydi?
Vermek hâizse farza vacibe düşer ermek.
Ansaydı gün de kırk kez mahbubuna sinseydi
Dermek Mirac'a yoldu gerekmez di iz sürmek.
