Biri âleme
rahmet, diğeri Türk’e minnet;
İki Mustafa
vardır; vazgeçemem onlardan!
Millet
bilmezse doğru, dillerde olur cinnet;
İki Mustafa
vardır; vazgeçemem onlardan!
Her ikisi Asya’nın
solmayan gülleridir;
Dillerimde
tutuşan gönül bülbülleridir;
Mevsimsizce
açılan bağın sümbülleridir;
İki Mustafa
vardır; vazgeçemem onlardan!
Vatanımı
sevdayla onlardır dolduracak;
Zamanın kâbusunu
yerinden kaldıracak;
Titreyen
hislerimi yeniden olduracak;
İki Mustafa
vardır; vazgeçemem onlardan!
Garbın ufuklarını
sarsın etten duvarlar,
Ben maksatla
yüklüyüm, bozulamaz baharlar,
Vatanın her
yerinde oluşsa da hasarlar,
İki Mustafa
vardır; vazgeçemem onlardan!
Pervane doğru
söyler, dili yalan söylemez;
Bağa hüsran
dökerek, gözlerini çiylemez;
Onun işi
umutla, kahrı derman eylemez;
İki Mustafa
vardır; vazgeçemem onlardan!