Babamdan kalma, belki de.

İki çift göz arkamdan

Islanır durur gizlice

Önümde uzun uzadıya yol

Ha bire ikiye böler, ayırır.

Bir yanı ayrılmaz geldiğim yerden

Bir yanı gideceğim yere çağırır.

Attığım her adımı kayıp sayarım

Kalan her adımımı cennetten bir yer

Ait olduğumdan uzaklaşırım

Ait olmadığım yer beni çeker

Kulağımda inadına türküler;

İnadına eski türküler olur

Bir bozlak, inilti halinde çağlar

Bir barak, çağlayan olur dökülür

Aklımda “hiç ayrılmasam” temennileri

Dilimde ayrılığa asi türküler

Ben yeni kavuşmalar icat ederim

Vuslatlar ayrılıklara sürer

Elimde hep o tahtadan bavul

Gözümde sızılı ve nahif yaşlar

Vuslatlar bende biter habersiz,

Ayrılık bende başlar…