Sonbaharý yaþayan yaprak gibiyim þimdi;

ümitlerim solmuþ,

rengim sararmýþ,

huzursuz ve telaþlý..

Her geçene bin bir soru soruyorum

Her rüzgarda büyük bir korku

                       savruluyor, savruluyorum..

Ýlerde mezarlýk mý görünüyor,

Yoksa güneþli günler mi var? soruyorum

her yerde, her an

hayalinle yaþýyorum..

Gözlerinin içi gibi kapkaranlýk

inatçý ve anlamsýz duygularým;

muazzam bir orkestranýn þefi gibi,

yönetiyor düþüncelerimi

sen, her mýsrada sen!

                       tekrarlýyor, tekrarlýyorum..

Her hayalde seni saklanmýþ buluyorum

peþimde kopkoyu aksin,

kulaðýmda naðme sesin,

iri menekþelerde gülüþün,

koyu bulutlarda gidiþin,

hatýralarla avunuyorum..

Ve seni hatýralara sýkýþmýþ gibi düþündükçe;

                           tükeniyor, tükeniyorum..

Cihat Bekil

23/11/2012