Sahte bir gülüşte gömülüydü gözleri.
Zoraki gülümsedi,
Çatık kaşların ardından.
Ağlamak yakışırdı bu yüze.
Boğazına düğümlendi,
Ağlayamadı...
Çoktandır küsmüştü aynalara,
Her yitik sevdanın ardından böyle olurdu.
Ağaran saçlarını taramak istedi,
Tarayamadı.
İçinde saklıydı infilak,
Kimse bilmesin diye...
Eskittiği öyküden,
Yeni bir öyküye başlamak istemiyordu.
Gözleri gözlerinden korkuyordu.
Savaşmayacaktı hayat uğruna.
Düşsel avuntulardan uzak
Ve yalnızdı.
Ağustos bitmeden,
Sonbaharın serin rüzgarlarını görmüştü.
Mehtapsız geceler.
Şizofren rüyalar.
Çiçek ölüleri,
Kurumuş çiçekler geldi aklına.
Alıngan bir sahilde,
Anlamsız bir kaç adım attı.
Deniz sakince pinekliyordu.
İki kişilik yolda,
Tek başına,
Bir kişiye yetecek kadar az yürüdü.
Nikotin sıcaklığını aradı elleri.
Bir nefeste çekti zehri,
İlaç niyetine.
Susuzluktan çatlayan bir toprağa dönmüştü dudakları.
Bir kaç damla suyla,
Zehri ıslattı.
Şaka gibiydi ayrılık.
Tutacak eli yoktu kendi ellerinden gayrı.
Ağarıp solmuştu güz ışıkları.
Artık şehre yağan yağmurlar,
Göz yaşını hatırlatacaktı.
Hastalanacaktı belki...
Uçup giden zaman,
Yitik bir sevda.
Anımsamak istedemediği,
Hiç aklından çıkmayan anılar
Ve erken gelen bir sonbahar,
Sebepsiz bir ölüm...
"Adam sende" dedi şair
Hangi kadın böyle yapar ki?
Buruşturup attı şiiri...
Mehmet Fikret ÜNALAN
(
Bir Kadın başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
6.12.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
