Hadi ne duruyorsun tezgâha yükle çile;

Sevdasýz hece kurma, destanýn sükût eder.

Rabbinin hikmetini yaklaþtýr artýk dile;

Gönlünde alev karma, harmanýn sükût eder.

Nehirlerde gezinme, yüz þimdi okyanusta,

Hüsranlarýn kalmasýn gönül denen fanusta,

Olmasýn gecelerin bitimsizce kâbusta,

Sözünü þerle yorma, ummanýn sükût eder.

Can yakan hüzünleri zerk etme çiçeðine,

Gafletleri dayatma bahçenin dibeðine,

Acýlarýn gelmesin canlanan emeðine,

Baðbanlarýný kýrma, bostanýn sükût eder.

Avcýyla birlik olup üzme ormanlarýný,

Sisler açýlsýn artýk derme dumanlarýný,

Bülbüllerin þad olsun, ördür dermanlarýný,

Mevsimlerini yarma, ceylanýn sükût eder.

Bu âlemin geçici, bugün varsýn yarýn yok,

Saplama yüreðine hüsranýnla bin bir ok,

Ördür artýk tövbeni, süzülmesin gönle þok,

Özüne gaflet sarma, zamanýn sükût eder.

Ey Pervane yak artýk, yanmayan sineleri,

Þehrine güller yýðýp ihya et haneleri,

Canlarýnýn özüne süzdür Medineleri,

Menzile aþksýz varma, fermanýn sükût eder.